The laughing Kukobara eet padden, kikkers, muizen…Een grote gekke vogel die hard kan lachen.
De fairy wren is een heel klein vogeltje het vrouwtje lijkt een beetje op een winterkoninkje, het mannetje is knalblauw met zwart en bruin.

Na Mullumbimby, een stadje met achtergebleven hippie allure, bezoeken we Christel Castle, glinsterende stenen, vooral veel amethist en rozenkwarts, een prachtig aangelegde tuin met tropische en subtropische bloemen en planten.

De zon kwam op zo roze vanmorgen, ik mediteer op de veranda. Het wordt warmer.

The body needs exercising. Dat is ook een soort verslaving. Bewegen. Mijn rug kraakt. De wervels zakken in als je niet blijft stretchen. Dus doe ik mijn serie en voel hoe snel de soeplesse verdwijnt. Na het ontbijt yoga met de kinderen. Wat is het verschil tussen andere yoga en okidoyoga vragen ze? Okido brengt je  in contact met je levenskracht, het is dynamisch, speels en heeft veel oefeningen die je in je dagelijks leven kan toepassen.

Later spelen we mikado, endlessly… en ze nemen me mee de tuin in, nou ja tuin, zoveel hectare kun je amper meer een tuin noemen, het grootste gedeelte is bush, met het huis ergens middenin. Stijle hellingen aan alle kanten, een gedeelte is tuin, bewerkte aarde op terrassen, mijn nederlands wordt engels en mijn engels nederlands, de grammatica wordt zo een soepzooitje, never mind. Alle verschillende vogelnesten gaan we langs, een heeft de regen niet overleefd, bij een ander verstoren we de feeding.

Vandaag zag ik de zon even verschijnen, met mijn voeten in de rode modder trek ik olifantengras uit de grond, er vliegen grote vlinders en gekleurde vogeltjes rond, grasshoppers, salamanders, voetloze salamanders, net kleine slangetjes, enorme mieren en andere creepy things, maar eenmaal bezig in de tuin maakt het niet meer uit, ook niet dat ik opgegeten wordt door akelige minimugjes. Dit is lekker aarden, pruimen plukken en groenten oogsten die je daarna op je bord terugvindt.

Op de rand van de veranda strijken zes kleine lorikeets (kleine papagaai) neer die elkaar gezellig gaan zitten oppoetsen. Na de Engelse buttered toast, marmite, eggs, tea with milk en andere goodies zit ik opeens op een rawfood diet. Het lichaam ontdoet zich rap van de toxines van alle kerstalcohol en ik kauw me een ongeluk.

Ik houd van warm eten, van soep en zachte dingen op lichaamstemperatuur, daar vaart mijn lichaam goed op. Nu is het even afwachten wat er gebeurt als ik geen graan en geen gekookt eten krijg. Als ik naar de hoeveelheid eten kijk die ze naar binnen werken ben ik verwonderd, maar groente verteert sneller, dus misschien niet zo gek. En inderdaad vandaag werk ik ook makkelijk tussendoor een hele avocado naar binnen en na de groene smoothie ’s ochtends, is het mengsel van zaden, kokos, krenten, hennep, pollen en nog een heleboel andere toevoegingen,beter te verdragen. Ik eet nooit zoveel noten en zaden en kokos al helemaal niet, maar je moet ergens je proteïnen en vet vandaan halen.

Bakken sla worden er hier naar binnen gewerkt. 10 kilo bananen, van die hele kleine lekkere zoete banaantjes.Fruit zal nooit meer hetzelfde smaken..In mijn rooibosthee schep ik lepels honing. Het enige zuurvormende wat zich nog een weg naar binnen baant is een kop koffie.

So it’s pouring down… the creek is overflowing, the leeches are out.
There are these funny birds making a sound like some sort of electrical device going off.
All these different shades of green, awesome. The banana’s and papaya ready to be picked.
I take a day off.  Some silence will do me good. Spending the last couple of days with lots of people is nice but tiresome. Especially when you don’t have a room to yourself. So I’m verry happy to find myself here in a separate room and a computer to keep me company and a cat on my lap.

Arriving here in a small propellor plain, leaving the sun behind in Sydney, getting on top of the clouds and then while descending the plain shaking, flying into the pouring rain. Driving down here to Goonengerra we pass Byron Baye, but because of the mist we miss the view. It’s hilly and meandering roads. A bit similar to Wales, bit rougher. The rain is warm. They have this huge plot with a creek, dam, wide variety of trees, chickens, pony’s, alpaca’s, goats, cats, dogs and wildlife, a lot of veggies, not all of them  so happy with all this rain, the cucumbers do, they thrive on water.

Ik heb mijn ticket geboekt op boxing day, 26 december vlieg ik naar Ballina. Hier wordt er naarstig gewerkt aan kerstcadeautjes inpakken en sokken vullen voor de kinderen. De hele familie gaat door de luizenkam, me including, pff, gelukkig, het hoofd is schoon.

Kerstochtend is wakker worden rond vijf uur als de kids hun Christmas stockings uitpakken. So excited.Nog meer cadeautjes wachten onder de kerstboom en na het ontbijt volgt het uitwisselen van de grown ups. De rest van de ochtend is het preparation time, in de keuken  vooral. En dan is het huis opeens gevuld en eten, drinken.

Reflectie komt altijd later. Na boosheid, onmacht, verdriet, pijn, aanvaarding, is er ruimte voor transformatie. Ik zei, het maakt niet uit wat er gebeurt, en uiteindelijk is dat wat er overblijft, nou ja het maakt wel uit, want elke ervaring voegt toe en vormt de kennis tot weten. Maar met het sluiten van de ene deur gaat er een nieuwe deur open. Wat te doen? Liefde transformeren in universele liefde? Het hart volgen, toegeven aan het verlangen. Is voelen voldoende? Afscheid nemen, loslaten, thuiskomen. ‘It’s all about presentation’, hoor ik mezelf zeggen. Het wordt lichter. Memories keep popping up.

Be aware the cleaners are in. Het is broeierig warm, zweten. Net als op de camping, mensen observeren. Als de actie stopt. Ik kan eindelijk doen wat ik het liefste doe, schrijven, wandelen, kijken, fotograferen, koken, eten, bewegen, lezen. Maar doe ik dat eigenlijk niet al de hele tijd. Ik zou willen zeggen: stop running around. In het moment zijn maakt zoveel goed. En geeft zoveel ruimte en tijd. Hoe leer je zoiets aan anderen? Het helpt om tussen elke activiteit in, te stoppen, af te sluiten en dan met de volgende activiteit te beginnen, focus. Hier is de energie aan het wentelen, alle kanten op. Zoveel geleerd de afgelopen jaren, kennis toepassen, weten is één ding, doen een andere. Stoppen met doen en gaan voelen, niet denken. Go with the flow. Ik wordt gedragen. Eén week niet gewerkt en ik wil alweer. Is dit leren?

Tijd krijgt opeens een hele andere dimensie als er veel tijd is. Tijd is niet belangrijk, klokkijken overbodig, mijn bodyklok ontregeld. Op de meest gekke tijden heb ik slaap, honger, ga ik naar de wc, mijn hormonen leiden ook een eigen leven opeens.

De hemel is hier zo wijds. Is het het licht? Zoveel lucht, zoveel ruimte om je heen.
We rijden op en neer door Sydney, camera in de aanslag. Kunst ophalen in een buitenwijk. Oeps villa op stand, compleet met swimming pool, decking, sliding doors, licht, open ruimte, keuken met wit natuurstenen werkblad uit Italië, zwarte leisteen in de badkamers, hardhout op de grond, doorlopend op de trap, strakke 60er jaren villa die ze opgeleukt hebben, lang leve de interiordesigners, zelfs de hond past mooi in het design.

Zijn en dagelijkse dingen doen, to be, slapen, eten, opruimen, wassen, boodschappen, met de kinderen spelen, stil zijn van binnen. Zitten en kijken, laten, gaan, er is tijd, tijd genoeg. Ik doe mijn yogatraining, adem, sit straight, gisteren vier uur gelopen, in de hara.

We gaan zwemmen, af en toe de knop om, ik droom in het Engels, maar soms tolt het hoofd. Ieder mens heeft alles in zich, mensen laten zoals ze zijn, accepteren, zonder te willen veranderen, kinderen moet je sturen, leren, maar zij hebben ook al hun eigen wil.

‘Kun je de kinderen rustig krijgen, met ze mediteren, yoga met ze doen’. In ieder geval iets waardoor ze kalmeren. Stop yelling at them is mijn eerste reactie. Wees het goede voorbeeld. Om mij uit mijn midden te halen, to get on my nerves, is niet de herrie, onenigheid, het geruzie, geplaag, haha, je krijgt me niet meer op het dak, except for if you getting mean with me en achterbaksheid daar kan ik ook slecht tegen, maar al dat andere, dat glijdt langs mijn schouders, rug, naar beneden, het zal me een zorg zijn, ik laat me niet meer beïnvloeden. Ik doe mijn ding. Maar ik kan wel met ze mediteren, yoga doen, spelletjes, ik ga niet tegen ze schreeuwen. Laten we eerst maar eens vriendjes worden, het gaat over vertrouwen.

Ik wil je wel masseren. Moeheid is één ding. Er aan toe geven een tweede en er van af komen een derde. Mijn handen weten wat ze moeten doen. Getver, ik ben zo rustig, ongekend, van binnen, terwijl het lijf moe is, zoveel laps gezwommen. Tijd, ik heb tijd, opeens, geen agenda, geen afspraken, just sit and see and be, like a yogi, hihi.

Het ligt er hier vol van…jachten.. grote, kleine, het geld druipt er van af. Het herinnert me aan Monaco. Juliette werkt op jachten, voornamelijk als kok. Hard werken, belastingvrij goed geld verdienen. Zij werkt op privéboten. Wil je echt voor het goede geld gaan dan moet je op de charters mikken. Wil je werk, ga dan in juni naar Palma (mallorca) loop de boten langs en informeer of ze werk hebben, vaar mee naar de Caribean, juli, augustus ook goed, november, december in Nieuw Zeeland en Australië..het jeukt. Wat ook kan, cv maken, korte opleiding doen en je inschrijven bij crew agencies. Charters binnen handbereik waar naast het salaris ook nog getipt wordt. Je moet wel verschillende petten kunnen dragen en geen weerstand hebben tegen de druiperige, clichéchique. De jonge gastjes die te veel drinken en waar geld is zijn ook drugs en jij bent een van de bemanning. Maar je hebt je eigen cabin en na je werk je eigen schema. Probeer het een half jaar, van juli tot en met december, zoek een boot met een kleine bemanning, wat oudere eigenaar, een paar gasten, ga geld verdienen wat je niet kan uitgeven, haha want je zit op zee, zie waar het schip strand. Een paar jaar en dan een eigen toko kopen?

Ik lijk wel een afwasmachine. Negen mensen maken een hoop rotzooi, vooral als ze hun rotzooi niet opruimen achter hun rug. Maar ik geloof dat de boodschap vandaag wel is binnen gekomen. We kwamen net terug van some site seeing, eco-snack en cool down, terugtrekken. Als het te druk wordt trek ik de stekker er uit, dan versta ik opeens geen Engels meer, wordt het een soort hurlygurly, just noise, nog steeds een hoop geluid dat wel.

Sydney herbergt een schat aan strandjes, groen, rijke en rijkere wijken, winkelstraten in alle soorten en maten, trendy hotspots, rondom het centrum met hoogbouw, laagbouw in alle soorten en maten met tuin meestal of langs het water, Sydney meandert zich langs de kust, vandaar die eindeloze strandjes.

Bij terugkomst is de keuken nog steeds opgeruimd, niet weer zo’n berg bagger met een smile wegwerken, goed voorbeeld doet goed volgen uiteindelijk. Gasten zullen bijdragen in het huishouden. Nu is er een shoppinglist te maken voor 18 man aan de kerstdis. Snacks en drinks en tralala.

Een ijzige wind waaide vanmorgen door mijn haren, nu is het wat rustiger en staalblauw, mijn huidje kan in ieder geval rustig wennen zo. Die warmte komt straks wel, up north. Het lijkt veel langer dan drie dagen alweer hier, het lichaam heeft zich in ieder geval aangepast. Ga misschien toch maar een auto huren, lekker gaan.

What sort of food do you do? Well wholesome, soulfood, natural foood, no diary, sugar, you see them thinking. What is it called? Uhm, just come and try and taste.  Things are more easy the way over here, things just happen, S. said, oké just let it happen. Relaxing time. We go for a ride see some beaches, Sydney opera house, vieuwpoint, I cook the picknick for later in the park, christmascarrols, but if  it comes to the point of getting down, it’s pouring rain. So we go and meet at Dan’s place. And later  on we’ll meet at the town hall for the Christmascarrols and S. introduces me to a Dutch friend going crazy about the stroopwafels I brought, and we all end up drinking beer, cava and champagne, happy christmas it is. The sky is so big here, bigger as I ever imagined, how come?