Cooking is fun but can be very demanding as well. Three days in a row cooking with little sleep. Because I want to share as well and want to do it well, so I put  a lot of effort in the job and it pays back in happy faces and warm tummies, it doesn’t make me rich in money but it certainly is giving me satisfaction. And friends!

Only after the yoga practice my energy level rises again, ten students tonight.
I started making arrangements through skype for Australia, here I come, every day one new appointment, so my schedule is clear by the end of the week, only packing, insurance, and some extra money and I can leave.

I’ll be cooking there as well, for dollars and for fun and for my friends, the colder it gets here the more I’m looking forward to go, I can’t wait, nervous and agitated like a child, counting the days.

I will think of a restaurant again, because cooking is my passion, my true love in life.

Misschien ook wel halleluja, hij zegt accepteer in dankbaarheid , alles, ik lig op mijn buik met een stuk hout ergens onder mij, get wat doet dat pijn.

“Voel de zwaartekracht overal in je lichaam, zodat je aandacht van het stokje weggaat”. Nou nee, dit is niet makkelijk, wie zegt dat het makkelijk moet zijn. Ik zet het stokje ergens anders meer naar de zijkant, beter, dan kan ik compenseren, adem uit, anus dicht, adem naar je navel, trek je navel in op de uitademing, adem, in , uit, navel naar je toe, verplaats het stokje, en ontvang in dankbaarheid, dankjewel, dankjewel, pff, dit is hard werken, maar het zakt naar binnen, dieper, en als ik overeind kom, voel ik de ruimte en de energie laag in mijn hara, open en ruim en liefdevol, dankjewel, dankjewel. Ontladen.

Oeps 67 comments straks even checken…Vanmiddag zat ik in de flow, drie dagen koken wat een feest, van binnen groeit het verlangen, toch maar weer een restaurantje, maar dan wel met de goede mensen dit keer, het is de adrenaline of een of ander hormoon dat aan het werk gaat. Mijn energie zit in mijn dragende midden, knallen, die lunch voor 20 wordt mooi, het is maar hoe hoog je de lat zelf legt en ik leg hem graag hoog en dat doe ik zelf en daar geniet ik van vooral als we dan aan tafel zitten na de ‘belofte voor de maaltijd’ en ik warm en gelukkig om me heen kijk en iedereen in stilte, eet en geniet en gaat vragen wat er in zit en hoe en waarom en lekker en meer en de bordjes schoon het afwaswater inglijden dankjewel dat ik dit mag doen en bij het dessert aan het einde van de dag als de workshop afgelopen is zegt John: je hebt jezelf overtroffen, kan dat dan, hij is van de dankjewel, dankjewel, je krijgt wat je toekomt, in dankbaarheid accepteren wat op je weg komt, lieve mensen het is natuurlijk ook meiso shiatsu dus daar word ik welkom ontvangen en dan is het koud buiten, jawel het sneeuwt zelfs in het oosten van het land, mijn auto was helemaal dichtgevroren, maar binnen is het warm, wij zijn warm, we eten winterwarm eten, met zuurkoolsalade en en boerenkoolstampje die niet naar boerenkool smaakt en spruitjes met maïs en gembersoep met wakame en walnotenmarsepein met carobepoeder en kastanjeslagroom en misosoep en aardappels uit de oven, pompoentaartjes, peren agar-agar, venkel en courgette en tofu met boerenkool en maïs en fu met champignonsaus en tempura van ui, wortel en bloemkool met daikon en komkommer pickle met radijs en salade met witlof. En het zuur zorgt voor de vetverbranding dus niemand heeft het zwaar en daarna kunnen ze gewoon weer verder oefenen, mijn dozen zitten nog in de auto, te moe nu om uit te laden, korte nachten, drie maaltijden en opruimen en etcetera, maar het voelt goed, morgen vrij, overdag, recepten uitschrijven,het gaat, ik dans in de keuken, het hart is ontvankelijk, mijn lijf heeft zin, nog even checken bij de kat, en snel in bad, en nu naar bed.

Vannacht was warme appelsap het elixer. Wakker worden met een schrijnende schele koppijn. Drinken en weer slapen. Brak, wazig, opstaan, te lang in de hete sauna? te weinig water? te veel bubbels? De eerste sessie stoelmassages gaat in stilte, dit is test in endurance, nee vandaag geen gezellige collega, we zijn alledrie beetje stil, tweede sessie van vijf gaat al beter, na twee koppen koffie en 6 glazen water, na de lunch wordt het zelfs nog een beetje gezellig, nog zes (gaap).Het is mijn laatste dag hier, dag T-mobile twee jaar elke maand vijftien mensen dank je wel en dag. Maar als ik naar de auto loop lekker in de koelte valt de last weg, het lijf is moe maar voldaan, genoeg gezweet, genoeg gedronken, genoeg gewerkt, nu lekker naar mijn eetafspraak.
Ik ben aan het aftellen, ik wil gewoon weg, de onrust van binnen, nog even. Wat heb ik nodig vraag ik aan vrienden die net geweest zijn: slippers, zonnebrand, hoed, bikini, zonnebril, dunne doek, eigenlijk niets maar alles om niet levend te verbranden. Kerst op het strand in Sydney niet verkeerd. Mijn tuinhuis nog opruimen, water af, anders kan ik straks weer alle leidingen repareren, nieuwe geiser eruit, tuin ook een beetje aanharken? Focus op daar, de rest kan wachten, en als je daar nou yogales kan geven? Ja dan kom ik eerst nog wel terug, zien we dan wel weer eerst mijn hart maar eens repareren.

It could be more it could be less, but take a couple of spare hours , go to the sauna, sweat, relax, cool down, eat, drink, enjoy, feel, sweat, cool down, relax, drink, sweat.
I sat under the stars steaming from this hot humid sauna talking celebrating my best friends fifthieth birthday, god we’re getting old, he doesn’t look like it, he doesn’t feel like it, bit it’s on his birth certificate so…and then we start memorising the past, nothing you can do about that, the house is empty, the jobs too big and why should you work your but out for whom? Since there’s no woman or man around it feels empty, god don’t get me into that, don’t let me feel this, I want to tell but I swallow my words it’s not the right moment nor the right time, I’m not ashamed of the tears that shine in my eyes but I do feel embarassed. God love is so conflicting.

My feet sink deep in the mud, shit, I was only going out to get some onions, fresh air, have a walk, I end up walking for four hours or so, meeting the hunters, shooting, picking up their pray, dogs close to their side, drifting the wildlife, bait for the hunter waiting on the other side hidden, no way I’m of the road in this season, too fucking dangerous, they shoot redheads as well, but I went for a shortcut back and ended up in the mud see what happens, the trees are standing with their roots in the water, a big brown cow is eying at me too busy eating I hope, her sister sniffs loudly and looks up to see me passing, the beautiful sunset behind their brown fur standing with their hooves deep in the straw, steam out of their noses, my skin steams as I leave the shower, it’s damp getting cold, heat up the fireplace stealing wood to keep the fire going, my karma insists on bringing it back some day, yes I will no hurry there are some more jobs to get even, in the supermarché I get beaujolais, cantharels, water, fruit, to keep me going for a couple of days, I listen to the BBC, drink bourbon and let the past roll over me, work in the garden until my body starts resisting, read sunbear and have a sudden urge to smoke a cigarette, evrything you once tasted literally everything stays stored in your cells, until you cleanse it out, I cleanse a lot, but it still keeps bothering me, the taste, the bitter taste, the sweet taste, I need more mud to step in deep, to feel my feet solid on the ground, mother earth knows what I need, but my ego keeps on sucking, hello little sister be brave she shouted, be brave, in my other life as an artist, the title of my best exhibiton was be brave and so she is, opening up can be painful fucking tears to shed, but I wont close that door anymore, the world needs love, compassion and generosity, let us begin with loving ourselves and when you are capable of taken care of yourself, start spreading your love around you, like a light, I have enough, I can share, if I learn to contain this energy, instead of loosing the grip, spreading it to all directions, focus, my spine straight, my chest open, my heart light and loving, will I dance till the end of the days.

My feet are warm, that’s peculiar, when it gets colder outside they usually are cold. Maybe because of the breathing exercises I did.
I thought of Cartouche the cat today, slipping away quietly, so old, almost twenty, so skinny, she barely has any power left in her behind, falling over most of the time, deaf, smelly, a wound that won’t heal anymore. She purs softly when you touch her, she sleeps all day on the radiator, she can shout unbearably loud. But she eats still and drinks and now and then plays a bit the old lady.
And then I feel quilty suddenly, I left…
She always crawled on my lap, I cuddled her, fed her, made her tame, I never rejected her. And then I left.
She misses you he said, yes I know, I also miss her and I miss you I think, I cry.
It’s not a lifetime we shared, but we shared. We shared in eight years a lot of people passing away, happiness, love, tears, laughter, intimicy, a baby which didn’t make it, a house, holidays, hard words, sex, a lot of miles, art, food, friendship, where did it go wrong?

I keep it short, my eyes are hurting, too long in the car driving, behind te screen writing, but….

I’m halfway already on this trip to Australia, letting go, arrived back home today from a couple of days silence in the north of France, beautiful Picardie. It feels like I need a break, my life could be a bit less hectic, this hectic is mainly imbedded in ourself off course, when I drove down the bridge today entering Rotterdam I realised, how wonderful, I have no home to go to, I am carrying my home in my heart,  and that feels good, coming home at last.

Going on a trip then is no longer to escape, but a party with uncertain destinations.

And still, it comes it goes, like waves, thoughts, feelings, something else, someone else is shifting over, me, time, acceptance, oh and yes it hurts, love always does, I would like to have had it different (he said don’t you think I would have liked it to have different for us) so where are we now? It is the way it is, it won’t work, still I love, I am love, to learn it anyway, to accept my moods.

How green the grass different is at the neighbours, how the body rotates and returns, consumed by lust. I will walk, slowly, fast, where love leads me, transforming this love into something higher, some creative action, the becoming of, to be. It’s allright, I felt perfect love, thank you, I don’t need a man anymore. (for the time being, haha)

Never a dull moment. Fifteen more minutes before I hit the bed. Last night the ghosts kept on whispering. Memories were keeping me awake. Cold feet, heartbeat, stomageburn. For god sake when will it be quiet up there. Only when I meditate, walk, do exercises, cook, work in the garden, dance, have sex, sing. It’s getting better, haha. When my body mooves it’s easy to shut up. I love words, I love talking.

At night it’s getting difficult, when it gets dark, let go, detach, all these things, my life in the past, present, future. They say now is important, the moment, to be present with loving attention, to reverse all negative experiences. They say the more you suffer the stronger and the better person you become. Ah well hell, I’ve had my share thank you very much. 

Time’s up, silence for a couple of days, I’m travelling. Simple retreat, writing in front of the fireplace is a good prospect.

Opeens zijn er allemaal aanvragen voor behandelingen. My hands lead the way. En opeens is er ook weer rust. My heart leads the way. Het kriebelt van binnen, de deur staat open. Gaan is welkom op de stroom meedrijven. Ik ga me overgeven en zien wat er gaat gebeuren. Meer is er niet, het is zoals het is.

Wat maakt dat schrijvers drinken?
Ik heb een hele fles Chardonnay achter de kiezen. Dronken? Nee  ik denk het niet, niet eens aangeschoten, zit ook niet veel alcohol in, deze vin mousseux. Ik ga met een gerust hart mijn hart achterna, haha, onthechten. Er zit iets in alcohol waardoor je makkelijker van a naar b gaat. Waardoor dat hoofd loslaat en de papegaai op mijn schouder zich even gedeisd houdt. Hehe, rust.

Ja, er valt ook nog iets uit te vechten op het thuisfront, want goed als ik dus steeds op mannen val die alleen maar gepreocupeerd zijn met zichzelf en hun ego, dan zit daar een draadje. Spiegeltje, spiegeltje, het feest der herkenning. Wat kan ik veranderen?

Zij geeft niet thuis, loopt weg, luistert niet, zegt nee, kan niet tegen kritiek, how hard must you try?
In your own world you’re king, queen, but real love exist beyond that.
Lieve mama het is zoals het is. Ik ga het allemaal terug geven.

Er is maar een keer geweest dat je sprakeloos naast me zat, een beetje bleek en me gelijk moest geven. Hoe moeilijk is het om te luisteren?
Hij was dronken, te erg, te ver, hij zat bij ons in de keuken. En er zat niets anders op dan hem thuis te brengen. En je keek hoe ik met mijn fragiele lijf, zijn zware postuur van de stoel hees en naar de auto bracht en bij zijn flat hielp je me hem de trap op sjouwen. En je keek hoe ik hem de deur induwde en liet zakken in de gang en de deur dichttrok en van buiten in het slot draaide en de sleutel door de brievenbus liet glijden. Nee het leven is geen lolletje als je op de verkeerde mannen valt. Die koffer he, die wacht, vergeten verhalen, hij zei nog, bewaar het, schrijf het op, je hebt straks een goudmijn aan mij, haha, ja lieve Bart, maar wel een goudmijn met een lontje.