Goeiemorgen wereld. Het is nog fris buiten, de zon moet nog wat beter zijn best doen. Ik wacht op de claxon van de auto van de bakker. Want ik heb zin in een stokbrood. Zo eentje die voornamelijk uit lucht bestaat maar met een heerlijke knisperende krokante buitenkant. En een zachte veel te zoute binnenkant waar ik dan roomboter op smeer én marmite en dat wegspoel met een kop thee.

Ik kan niet anders zeggen dat het een wonderbaarlijke ervaring is deze sacred breath rebirthing sessie! Ik voel me lichter, liever en jaren jonger. Alsof ik verliefd ben op het hele universum. Mijn lichaam tintelt van top tot teen. Ik ervaar een soort van natuurlijke high. 

Gisteren in de sessie had ik op een gegeven moment het gevoel alsof ik heen en weer gewiegd werd en dat gevoel is er nog steeds min of meer, een zacht wiegen van mezelf.

Dit is geweldig. 

En nu na een aantal weken voel ik dat er wezenlijk iets verandert is. Ik voel me vrijer er is een last weg. Ik beweeg me makkelijker, er is meer vertrouwen. Ik ben erg blij dat dit op mijn pad is gekomen en ik kijk uit naar de volgende sessie. Met de heerlijke spanning van uitzien als een kind naar haar verjaarsagspartijtje. Jippie

In het verleden nam ik twee keer deel aan een  cacaoceremonie. Deze cacao drinken is van een heel andere orde dan rauwe chocolade eten. Dat is lekker en smaakt naar meer als je net als ik een ‘chocolade addict’ bent maar weegt niet op tegen de uitwerking van de hoeveelheid magische cacao die je  tijdens de ceremonie inneemt. De eerste keer voelde ik een zachtheid en opengaan in mijn borstgebied waardoor ik mijn omgeving liefdevoller kon omarmen. Alsof ik door mezelf liefdevol te accepteren daarmee ook de wereld om me heen liefdevol kon en kan accepteren en daarin wilde communiceren. De tweede keer was meer ingetogen en sereen naar mezelf toe en ik voelde me stil en verankerd na de sessie.

Ik heb op verschillende manieren ademsessies gedaan, verschillende vormen van lichaamswerk met dans, klank, de AUM van Osho en andere actieve meditaties, me laten wiegen in het water en verschillende vormen van psychotherapie achter de rug. Al die dingen zorgen ervoor dat ik steeds meer open bewustzijn ervaar en oude ballast, aangeleerde overtuigingen kan (los)laten. Waardoor ik dichter bij mijn intrinsieke zijn kom. En door de overgave aan wat is,  komt mijn authentieke zelf komt tot bloei. 

Aan een rebirthing sessie was ik heel lang niet toe, omdat ik bang was voor de overgave bang voor wat er boven zou komen. Mijn ‘niet welkom’ voelen bij de geboorte is een hardnekkige overtuiging. Toen via facebook een aankondiging voorbij kwam van een rebirthing sessie gegeven door Paolo Da Floresta voelde ik een ‘ja’ van binnen en zonder daar over na te denken, zonder een verklaring te zoeken voor dat gevoel stelde ik daar vertrouwen in. 

De sessie heeft me letterlijk ‘lichtheid’ opgebracht. Het contact met mijn innerlijk kind is sterker, als hersteld. Ik speel makkelijker, voel me vrijer in mijn bewegen en me uiten, vrijer in mijn zijn en aanvaarden van mezelf hoe ik ben hier in deze wereld. 

Er zijn en blijven altijd nog dingen op te lossen en nieuwe situaties zullen zich aandienen die rommel opleveren om weer op te ruimen. Maar gaandeweg ervaar ik steeds meer gemak en lichtheid hierin.

Ik heb nog nooit de combinatie van ‘sacred breath’ rebirthing en cacaoceremonie gedaan. Ik vertrouw er op dat dit een mooie reis wordt dieper in mijn innerlijk wezen of een inzicht zal geven of licht zal schijnen op wat zich aanbiedt tijdens de reis. Met een open hart nodig ik je uit om deel te nemen. De ruimte waarin de sessie plaatsvindt heeft een achthoekige vorm en een stervorm in het plafond. Het is mijn woning waar ik ook werk, yogales geef en workshops.

Na afloop is er wat te eten. Eten bereiden is mijn passie voor dat wat de natuur ons biedt aan levens versterkende kracht uit de aarde.

Als een God in Frankrijk heet dat geloof ik. 

Of snoepen van de hemelse giften van de aarde. Hoeveel recepten staan er in een gemiddeld kookboek? 

Als ik de recepten uitschrijf van de maaltijden, ontbijt, brunch, lunch en diner van de afgelopen drie weken zit ik al op 21 variaties ochtendsoep, pap, salade, groentegerechten, groentepureetjes avondsoep, granen, pasta, sauzen, aantal keren vis, 1x merquezworstjes, 1x rundvlees, verschillende taarten, desserts, jam, compôte, gevulde pannenkoeken, hartige taart, wildpluk, detoxprogramma, versterkend ayurveda dieet voor vatta, euh, tja wordt het toch eens tijd achter die computer te kruipen. En dan naast die recepten de verschillende opvattingen over voeding de revue laten passeren. Vooral ook niet vergeten dat voeding naast eten ook andere dingen behelst die net zo belangrijk zijn zoals ademen, nieuwe dingen leren en nieuwe dingen doen en uitwisseling met mensen. 

‘Je moet niet denken dan kan ik weer beginnen’, zei de osteopaat twee weken geleden tegen me.  Luisteren naar mijn lichaam dus. Dat gaat aangeven wanneer ik dan wél achter de computer kan kruipen. Nu dus nog niet, want nadat ik gisteren een poging deed om mijn planning te maken voor het nieuwe seizoen voel ik vandaag de stress weer toeslaan in mijn lijf. Het is te vroeg. Terwijl ik wel zin heb en mijn hoofd en denken jajaja zegt zegt het lichaam nee, hoe mijn hardleersheid en jaren over mijn grenzen gaan me nu genadeloos te pakken heeft en ik eindelijk luister. En tja dat wil dus ook opgeschreven worden. Met mijn handen in de pannen roeren en gerechten bereiden is voor  mij ontspanning, maar daar kan ik ook behoorlijk in doordraven, dus, het toverwoord is volgens de mesoloog: vertragen…laat ik dan de wijze raad van de heren opvolgen. Wachten op wat komen gaat en de dingen doen zoals ze zich voordoen. Zoals het een God in Frankrijk zich betaamt.

Goeiemorgen, goodmorning, bonjour. Zondag in Raye sur Authie. Er staat vandaag een bezoek aan de brocante in Hesdin op het programma en als we zin hebben  aansluitend naar de brocante in Brimeux. Dat ligt in de buurt van Montreuil sur Mer. Een mooi oud nog deels ommuurd stadje. 

Het lijkt er op dat de zon vandaag zijn best gaat doen. De haan kraait. De vogels laten zich horen. Vanuit het open raam kijk ik in de voortuin waar ik gisteren in de namiddag, toen het eindelijk droog was, flink heb staan snoeien. Als het droog blijft de komende dagen kan ik al het snoei afval verbranden. Lekker vuur maken in de tuin dat kan hier nog. 

Het is zo heerlijk rustig. ’s Nachts is het muisstil afgezien van die paar muizen dan die af en toe rondjes rennen en de wind die speelt om het huis. Als ik bramen ga plukken langs de bosrand is er niemand. Ben ik alleen met de wind, de zon, de vogels en de insekten. Is er alleen de handeling waarin de meegebrachte papieren zakjes vollopen met zwart glimmende rijpe bramen. En als de zakjes vol zijn en mijn vingers nog niet uitgeplukt vul ik mijn mond met de zoet sappige bramen. Soms is er niets. Volkomen stilte. En eigenlijk is er dan alles.

Good morning. Looks like it’s going to be another beautiful day here in Raye sur Authie. 

I slept a lot better last night. The night before with full moon was restless and full of dreams.

The nights are quiet. No traffic, nothing, just a vast empty space of silence and when the sky is clear the sight of thousands tiny tinkling stars is dazzling me far beyond I can see. 

Imagine this space around us. How far, how deep, if we exist here on this planet there must be other life somewhere in this universe. So welcome all creatures wherever you are and whatever you are doing. I send my love to the universe. May we all be aware of all the energy surrounding us. Breathe in the force of life. Breathe out to be thankful.

Zes koperen pannetjes afgeleverd in Zemst om opnieuw te laten vertinnen om daarna de beste sabaillon,  sauce hollandaise en  bearnaise te produceren in deze warmtegevoelige pannetjes voor liefhebbers. En nu verder op weg naar Raye na een korte stop bij het plaatselijke café Rubinshof met de plaatselijke bevolking aan het bier. Het laatste koekje en zoutje en dan morgen weer à la Anneke style detoxen. Lekker en gezond.

Hojo welcome in my cityjungle. Where the fruit is hanging on the trees. And not the strange fruit hanging on the poplar trees Billy Holiday was referring to. Where the kiwi grows wild and my mind too. Where nature presents me with all sorts of plants popping up, a waterplant as a gift in the stream, the orchid which grows on the other side of the river appears everywhere, alchemilla millefolium (thousand leafs) in between the pavement, all these nice wild plants most other people want to get rid of  calling them weeds,  are nestling nicely  in between the cultivated plans. And I rest in admiration.

Every morning waking up out of nobodies land, every night we die every day we live. Look how the world is shining. Even in that peticular spot that causes you agony. If you are willing to confront yourself with your deepest fears happiness is awaiting every day over and over again. Welcoming both sides, welcoming everything that crosses your path. Welcome yourself.

I adept quite easy in a new environment and seem to find opportunities for work when I am not looking. 

This afternoon I had a chat in a fancy cooking shop and end up leaving my name and telephone to have a interview with the owner about giving vegan cooking workshops. So within a week here playing the tourist in Amsterdam I have this chance for a job. 

I am so happy I learned all these skills over the years. I can offer various workshops: cooking, arts and creativity, health, movement like yoga and dance or sit still be silent and observe yourself and then of course a wide range of weird variations on these themes.

As I become older and accepting some things I should better not want anymore, physical that is, my mind is young, adabtable, curious and eager to explore. More please it says! 

Last week I have been cooking several meals  with a slight ayurvedic touch using spices, warming and clensing ingredients. 

While getting a reasonable amount of shopping for the next bit of cooking in the nearest health food shop, I let the pale looking man behind me go first, as he has only one or two items in his shopping basket. But at the same moment another cashier opens his till and the man moves there after thanking me friendly though.

While paying the woman behind me says: ‘Where do you see that nowadays?’ pointing at my jacket. On the sleeve is printed in gold: Humaniversity, that’s where I got it. Above that is stitched in bright red: Osho. On the back is a beautiful by hand embroidered print of a dragon. That’s why I bought it in the first place, being a dragon myself in Chinese astrology.

‘I like the active meditations of Osho’, I reply. ‘Yes me too’, she nods. In leaving she says: ‘Well we’ll probably meet somewhere again’. 

So easy to connect when I am not going anywhere in particular and just do the things that are there to be done.

Vanmorgen vond ik deze veer voor de deur op de grond. Ik had een vogel willen wezen. Lekker vliegen en alles van boven bekijken en landen waar je maar wilt. Maar eigenlijk doe ik dat al. Ik vlieg, ik kijk, ik land. Ik beweeg door het leven. Ik pluk een beetje hier en daar. Ik laat me meevoeren met wat er gebeurt. Steeds minder strijd. Steeds meer aanvaarden wat is. Het wordt niet beter dan dit. Dit is het mooiste wat er is. Elke dag opnieuw de nieuwe dag begroeten. Goeiemorgen.