Als een God in Frankrijk heet dat geloof ik.
Of snoepen van de hemelse giften van de aarde. Hoeveel recepten staan er in een gemiddeld kookboek?
Als ik de recepten uitschrijf van de maaltijden, ontbijt, brunch, lunch en diner van de afgelopen drie weken zit ik al op 21 variaties ochtendsoep, pap, salade, groentegerechten, groentepureetjes avondsoep, granen, pasta, sauzen, aantal keren vis, 1x merquezworstjes, 1x rundvlees, verschillende taarten, desserts, jam, compôte, gevulde pannenkoeken, hartige taart, wildpluk, detoxprogramma, versterkend ayurveda dieet voor vatta, euh, tja wordt het toch eens tijd achter die computer te kruipen. En dan naast die recepten de verschillende opvattingen over voeding de revue laten passeren. Vooral ook niet vergeten dat voeding naast eten ook andere dingen behelst die net zo belangrijk zijn zoals ademen, nieuwe dingen leren en nieuwe dingen doen en uitwisseling met mensen.
‘Je moet niet denken dan kan ik weer beginnen’, zei de osteopaat twee weken geleden tegen me. Luisteren naar mijn lichaam dus. Dat gaat aangeven wanneer ik dan wél achter de computer kan kruipen. Nu dus nog niet, want nadat ik gisteren een poging deed om mijn planning te maken voor het nieuwe seizoen voel ik vandaag de stress weer toeslaan in mijn lijf. Het is te vroeg. Terwijl ik wel zin heb en mijn hoofd en denken jajaja zegt zegt het lichaam nee, hoe mijn hardleersheid en jaren over mijn grenzen gaan me nu genadeloos te pakken heeft en ik eindelijk luister. En tja dat wil dus ook opgeschreven worden. Met mijn handen in de pannen roeren en gerechten bereiden is voor mij ontspanning, maar daar kan ik ook behoorlijk in doordraven, dus, het toverwoord is volgens de mesoloog: vertragen…laat ik dan de wijze raad van de heren opvolgen. Wachten op wat komen gaat en de dingen doen zoals ze zich voordoen. Zoals het een God in Frankrijk zich betaamt.