Kletskousen zijn het of kletskoppen?
Kinderen kookles geven is een ware uitdaging. Vandaag kreeg ik  voldoening in mijn werk. ‘Koken is leuk’ riep Maryem. ‘Waarom vind je koken leuk’ vroeg ik toen. ‘Omdat ik dacht dat we nepdingen gingen maken, maar alles is echt’.

Als je net zoals ik dol bent op zoet en op zoek bent naar gezonde toetjes, dan kun je vanaf nu je hart ophalen. Afgelopen weekend heb ik in Laren (GLD) in de Dojo van de Okido yoga een aantal keer gekookt, inclusief dessert. Deze toetjes zijn gemaakt zonder suiker en zonder zuivel en worden altijd dankbaar ontvangen.

Dit toetje is op basis van griesmeel gemaakt van (biologische)griesmeel met half water en half sojamelk. Een beetje zout en gezoet met cichoreistroop. Cichoreistroop is lekker zoet zonder de smaak van andere ingrediënten te veel te beïnvloeden. Als je zonder (witte) suiker wilt koken is de eerste stap vaak die naar honing, maar honing heeft een specifieke smaak.
Ook lekker ter vervanging van suiker en vrij neutraal is rijststroop.
De warme griesmeelpap schenk je in een kommetje. Ondertussen heb je stoofpeertjes gekookt samen met een kaneelstokje en steranijs. Een half gekookt peertje leg je op de griesmeelpap. vervolgens kook je het kookvocht van de peertjes verder in met citroenschil, appeldiksap en rijststroop. Het vocht bindt je met kuzu (medicinaal) of arrowroot (plantaardige bindmiddelen) Dan rooster je nog wat zwart sesamzaad en daarmee garneer je je toetje. Succes verzekerd.
Meer recepten, deze leren bereiden en proeven? Het kan allemaal.
Kijk op mijn website www.shinshin.nl

Koudwatervrees noemen ze dat. Een lege pagina waarop je iets kwijt wilt en dat moet dan meteen perfect zijn. Nou nee dus, daar wil ik vooral vanaf.

Deze hersenspinsels vertrouw ik doorgaans aan een dagboek, maar het wordt maar eens tijd om ze vrij te geven.

Die perfectie zit in de weg. Alsof 100% niet genoeg is. Nee we streven naar 200%. Dat is pas een uitdaging. Totdat blijkt dat 98% van de medemens ook genoegen kan nemen met 75% of zelfs 50% inzet wel oké vindt.

Waar komt dan die drang vandaan om tot beter, best te komen? Voor wie zit ik mijn best te doen en wat moet ik bewijzen? Zit ik nog steeds te wachten op het verlossende begrip en schouderklopje van een ouder? Ik moet zo langzamerhand toch beter weten. Of is het de papegaai op mijn schouder, een van de alterego’s die een woordje meespreken. Zodra je iets denkt gaat er een ander zich ermee bemoeien. Kletskoppen zijn het.

Meditatie heeft een doel. Niet om die kletskoppen het zwijgen op te leggen.
Gedachten komen en gaan. Kunst is om meester te worden over je denken.
Je denken zo te sturen dat het je vriend wordt en niet langer je vijand. Vriendjes worden met jezelf zodat je dat schouderklopje en de bevestiging niet langer nodig hebt van een ander, maar vol vertrouwen het leven omarmt. Zodat je niet langer afhankelijk bent van anderen voor goedkeuring, maar in vrijheid kan kiezen en genieten.