het is de wind die om mijn hoofd draait, de wind die door mijn haren waait, de wind die in mijn hart speelt, de liefde die me parten speelt, de wind die in mijn jas blaast, de liefde die me telkens weer verbaast, de wind die tegen de huizen beukt, ik heb waarschijnlijk met de verkeerde geneukt, de wind die aan de bladeren rukt, en de zoveelste relatie die niet lukt, de wind die speelt een spel, wil hij niet of wil hij wel, de wind die alles schoon blaast, en mijn gevoel dat wordt terug gekaatst, de wind die blijft komen, en tranen die blijven stromen, de wind die houd ik buiten, zodat ik kan besluiten, de wind komt niet naar binnen, en ik stop met beminnen, de wind is mijn vriend, de liefde heb ik verdiend, de wind is straks stil en dan weet ik wat ik wil.

I had this amazing experience, in the IMT treatment, my body rotating.
Unwinding.
So afterwards I feel happy, open and relaxed and then the fatique sets in,
I start to feel under the stress zone lies, the pain buried save, waiting.

And then I work five days in a row, little sleep, an AUM in between and working the day after and oeps that’s much too much. Never put heavy duty after an AUM.

So now the dam is broken, opened up twice in a week, no protection anymore, vulnerable and tired. Three days tears endlessly.

And then the mind starts to wonder, close that door, shut up your heart, I don’t want to be touched anymore, but I don’t want to harden, it took me long enough to open up, to feel, to learn to love.

So now I’m puzzled. Under the tears I feel warm, stable, strong and full of love.
But what is touched and hurts, is coming home within myself, connected, feeling whole, united, full of beans.

I will continue, I will not look back. Man sees only what he has in mind, God sees the heart.

Grote wolken, met daarachter de zon, een plaatje.

Ik mag bijna weer naar Raye….
met de blauwe cx dit keer.
Ik ben een gelukkige vrouw.

Although I try my best, I couldn’t prevent crying yesterday evening over him.
How hard I try to forget, how hard I try to block him out of my system, how hard I try to let him be, how hard my mind says, enough is enough, he doesn’t love you.

So I put on my dancing shoes, I rise and shine, my friend even arranges a blind date, my ex keeps on contacting me, it’s raining men, halleluja, but it’s not what my heart wants.

But today my day was blissfull, the AUM brings me inner space. I feel peace, love and fulfillment. My table d’hôte was fully booked, the food was beautiful, the atmosphere briljant, my trainee is smiling at me, we are having fun, I don’t care, I am, I walk this life my way.

There’s nothing more satisfying then standing in the kichen. Here my heart blossoms and energy rises. In cooking , all things I enjoy are coming together.

I can invent things, I can create things, I work with colours, taste, I use all sort of cooking methods. I use all sort of flavours, I go shopping, I moove, I use my body, washing, cutting, setting up the tables, I test new products, try to find new products, People come to taste and have a nice evening, I socialise, I ask how they find the food. I make soulfood, I can put my heart in cooking, it brings my energy down. I love food, I love eating, the senses touched.

I love this man, sorry other item.

Let’s talk about food.

het aumen gaat je niet in de koude kleren zitten er gebeurt zoveel, zo intens,  er stroomt zoveel liefde en waar moet die allemaal naartoe,

ik huil van blijdschap en van pijn tegelijk…

ik ben verliefd tot over mijn oren
erger nog, ik ben totaal verloren,
ik houd van jou, ik heb je lief,
ik voel me vrouw bij jou.

But it’s a dead end,

ik wil wel, maar jij niet
zoek maar lekker verder
naar een dood kutje.

Ik hecht wel aan mijn eigen bed, maar kan tegenwoordig overal slapen, of ik nu in een kamer alleen, met andere mensen of in een bed slaap naast iemand. Ik rol mijn dekbedje uit en slaap.

Het wordt makkelijk nu ik aan het onthechten ben. Loslaten. Ik kan overal wonen. Ik voel me overal thuis. Ik kom thuis bij mezelf, wat een oase. Wat een verwarring ook en kwetsbaarheid nu ik de controle loslaat en tegen alle gevestigde patronen in doe waar ik het meeste zin in heb en me niet meer zo druk maak om, ach wat was het ook alweer. Het is allemaal niet zo belangrijk.

Het enige wat belangrijk is, is liefde, aardig zijn voor elkaar en begrip en mededogen.

Gisteren had ik een lekkere dip en dan gaat ook alles mis, auto die niet starten wil terwijl ik ergens sta waar ik helemaal niet mag staan, wachten op betalingen, ook zo fijn als zelfstandige dat ze je niet gewoon uitbetalen conform de opdracht, hoofdpijn, buikpijn, tranen en ik doe het allemaal zelf.

Het is herfst, storm, regen, vallende blaadjes, alles beweegt. Hier houd  ik van. het ruikt lekker buiten. Ik fiets tegen de wind in mijn jas wappert, en morgen ga ik  heeeeel hard schreeuwen bij de AUM. Er is nu al weerstand. Fijn.

Er was geen noodzaak en geen vraag. Ik was niet op zoek en toch kwamen wij elkaar tegen en werd de lust aangewakkerd. Het gebeurt niet zo vaak dat ik een man ontmoet waarmee het én intellectueel én seksueel klopt. In mijn twee vorige relaties was het of het een of het ander. Maar jij gaat jouw weg en ik de mijne.

Ik loop de pijn in mijn hart eruit tegen de wind en ik schop tegen de bladeren en niemand die me hoort als ik schreeuw in de storm en niemand die de tranen ziet als ik ren. Het hart mag helen. Ik heb jou niet nodig om gelukkig te zijn. Ik heb het goed met mezelf. Maar het is nog fijner om van iemand te houden, vast te houden, te voelen, te zoenen, te strelen, lief te hebben.

Er zijn van die momenten, dat ik breek, gisteren in de auto, als het niet meezit de hele dag, als mijn lijf pijn heeft en alles roept om vast gehouden te worden. Dan mis ik je. Vervloek ik je, verwens ik je en schreeuwt alles om je aandacht die er niet is. Fucking liefde wie heeft dit ooit uitgevonden?

Dus bel ik de hulplijn, een andere pijn lijder, dat ik niet goed ben, of ik in bad mag. Dat is plaatsvervangende warmte. En dan val ik in slaap in bad en wordt wakker met een zere kop en zo vreselijk misselijk. Jesses, en thuis, komt de koorts, ik slaap als een blok beton, en met afgrijzen duw ik me de dag in, na paracetamol en ibrupofen en liters thee.