zo graag zou ik je weer willen zien
zo graag zou ik je weer willen voelen
diep van binnen in
zo kort, zoete liefde
zo zoet, korte liefde

Hoe vanzelfsprekend het voelde,
hoe ik openbloeide in vol vertrouwen,
hoe mijn hele lichaam zich gewillig schikte,
hoe mijn vrouwelijkheid zich openbaarde,
hoe het paste en ik, altijd argwanend
volledig opende,
en toen argh,
slot er op.

Tijd om verder te gaan. Niet meer omkijken. Nu, hier, in volledig bewustzijn.
Ik doe het allemaal zelf. Ik deed zelf de deur dicht. Niet meer voelen is afgescheiden zijn van jezelf. In verbinding is de liefde er weer en zolang ik niets moet, er geen verwachtingen zijn, ik altijd weg mag gaan, nee kan zeggen, eerlijk en oprecht alles kan zeggen, mag de liefde dan weer stromen, zoet, stil, heftig, vol, kabbelend, kalm, driftig, levend.

Ik ben een multitaskende tuinkabouter,
onder het harken springen er gelukkige kikkers om me heen,
het ruikt naar herfst, rottende bladeren, vochtige aarde, verse schimmel,
lekker. Langzaam verkleurt de tuin naar dieprood, bruin en geel.

In Laren bloeide de herfststijloos, een soort van herfstkrokus, bladerloze ijle bloemen..asters en chrysanten, die ga ik deze week ook in mijn tuin planten.
Gaten vullen.

Het licht gaat uit buiten, jammer, het is zo lekker nazomerzwoel en hoera mijn vers gezaaide groenten komen op!

Oh fuck it,
het leven is er om geleefd te worden
het liefst op het scherpst van de snede
want wie niet waagt wie niet wint
het leven ten volle leven
alles omarmen, ervaren, genieten
er ligt een wereld aan onze voeten
ha het licht is opeens weer aangegaan
wordt toch tijd dat ik niet meer vergeet waar de schakelaar zit.

stappen nemen, stoten, omvallen, opstaan, pijn, voelen, huilen, schreeuwen, slaan, onmacht, verdriet, so sorry, zo dichtbij, zo ver weg, dag lief…..

mijn paradijs hervonden
vette aarde tussen mijn vingers
pissenbedden, duizendpoten, pieren
en dankbare vogeltjes die behulpzaam
aanschuiven aan deze vloedrijke dis
ooit wilde ik biologie studeren
nu zit ik er middenin
vergeten groente zaaien voor de winteroogst
hippe boerin zoekt alternatieve boer
met kippen en geitjes

Smell the lightness
Smell the brightness
Smell the love that lies behind us
Feel
Bottom

Not so long ago

Loslaten
en er komt ruimte
herinneringen dwarrelen binnen

Gewaar worden
samen met mezelf

Ik hoef slechts de deur open te doen

We talked, forgot about what. Than suddenly we left the room, not our bodies, but our souls. It could have been a minute or so, but it seemed endlessly.
Like we were entering infinite space, completely lost, gazing, floating, together in thin air. I like to thank you for that.

So long ago, unfinished business. The dream persist.

There’s a woman sitting in a rattan chair in a otherwise empty room.
With her back to me.
I dreamt it over and over. Everytime the door opened a bit wider.
One night I woke up, she’d turned her face to me.
And quess what? It happened to be me.