Vannacht was warme appelsap het elixer. Wakker worden met een schrijnende schele koppijn. Drinken en weer slapen. Brak, wazig, opstaan, te lang in de hete sauna? te weinig water? te veel bubbels? De eerste sessie stoelmassages gaat in stilte, dit is test in endurance, nee vandaag geen gezellige collega, we zijn alledrie beetje stil, tweede sessie van vijf gaat al beter, na twee koppen koffie en 6 glazen water, na de lunch wordt het zelfs nog een beetje gezellig, nog zes (gaap).Het is mijn laatste dag hier, dag T-mobile twee jaar elke maand vijftien mensen dank je wel en dag. Maar als ik naar de auto loop lekker in de koelte valt de last weg, het lijf is moe maar voldaan, genoeg gezweet, genoeg gedronken, genoeg gewerkt, nu lekker naar mijn eetafspraak.
Ik ben aan het aftellen, ik wil gewoon weg, de onrust van binnen, nog even. Wat heb ik nodig vraag ik aan vrienden die net geweest zijn: slippers, zonnebrand, hoed, bikini, zonnebril, dunne doek, eigenlijk niets maar alles om niet levend te verbranden. Kerst op het strand in Sydney niet verkeerd. Mijn tuinhuis nog opruimen, water af, anders kan ik straks weer alle leidingen repareren, nieuwe geiser eruit, tuin ook een beetje aanharken? Focus op daar, de rest kan wachten, en als je daar nou yogales kan geven? Ja dan kom ik eerst nog wel terug, zien we dan wel weer eerst mijn hart maar eens repareren.