Haar benen uit haar lijf gefietst, langs de Schie, luidkeels zingend. Het zijn de hormonen die op hol zijn. Tot over haar oren verliefd, erger nog totaal verloren. Strijken er naast haar twee zwanen neer in het water, zwaar slippend op het water.
Zo mooi zo sereen. Zwanen nemen geen nieuwe partner als er eentje sterft. Eens verbonden altijd verbonden. Ware liefde. De pijn is er niet minder om.