Ik kan nog even wennen, de jetlag zit in mijn hoofd dit keer, niet in mijn lijf. Mijn klok is in de war en er hangt een soort mist in mijn hoofd. Vertraagd. Niet gejaagd.
Nog een paar dagen Frankrijk. Ik houd ook van Raye ontwaakt stil en grijs door het slaapkamerraam kille winterwind open geblazen. Ijzig blauw, winterjas, muts, wanten.
Oh wat mis ik het groen en de warmte van de afgelopen weken. En hoe saai oogt Nederland, grijs, grijze muizen, blik naar binnen gericht. Maakt ruimte en warmte mensen echt zo anders?