Het wordt tijd dat mijn vrouwelijke kant de ruimte krijgt. De intuïtie, de moeder, de sensuele vrouw, de verleidster. Die mannelijke kant heeft nu genoeg de overhand gehad. De rechter hersenhelft maakt overuren.
De denker, analyticus, de praktische kant, de pragmaticus, de oplossingsgerichte, de do-it-yourselfer.
Ik wil het niet allemaal meer zelf. Help me. Ik wil nu verzorgd worden, aangeraakt, geholpen. Het schuift van binnen. Ik ben toe aan zachtheid, mildheid, openheid en begrip. Ik ben toe aan liefde. Oh god, daar gaan we weer.
En ja ik ben bang en nee, ik weet niet wat er gebeurt. Overgave.
Het mooiste wat er gebeurt is dat ik me niet zo druk meer maak. Het allemaal niet meer zo serieus neem. Het zal wel, ik zie wel. Lukt het niet, ook goed, ik sta op, ik loop door, niet meer omkijken. Volgende keer beter, anders. Ik leer.
Het mooiste is dat ik eindelijk voel hoe het is om te spelen en te genieten, om los te laten, te laten gebeuren, om niet meer te zoeken, om te zien. Om te zijn. Adem in met aandacht, adem uit met aandacht. Voel. Alles met aandacht in het hier en nu.
Alsof alle boeken die ik gelezen heb, alle therapie, alle opleidingen, alle kennis, alle ervaring, op zijn plaats valt.
Ik ga alles zeggen.
‘To be true, honest and dignified’.
‘Trots en respectvol omgaan met jezelf en anderen. Je nooit laten afbrengen van je innerlijk pad. Niet bang zijn, strijdvaardig, moedig’.
Yahoo!