Tijd krijgt opeens een hele andere dimensie als er veel tijd is. Tijd is niet belangrijk, klokkijken overbodig, mijn bodyklok ontregeld. Op de meest gekke tijden heb ik slaap, honger, ga ik naar de wc, mijn hormonen leiden ook een eigen leven opeens.
De hemel is hier zo wijds. Is het het licht? Zoveel lucht, zoveel ruimte om je heen.
We rijden op en neer door Sydney, camera in de aanslag. Kunst ophalen in een buitenwijk. Oeps villa op stand, compleet met swimming pool, decking, sliding doors, licht, open ruimte, keuken met wit natuurstenen werkblad uit Italië, zwarte leisteen in de badkamers, hardhout op de grond, doorlopend op de trap, strakke 60er jaren villa die ze opgeleukt hebben, lang leve de interiordesigners, zelfs de hond past mooi in het design.
Zijn en dagelijkse dingen doen, to be, slapen, eten, opruimen, wassen, boodschappen, met de kinderen spelen, stil zijn van binnen. Zitten en kijken, laten, gaan, er is tijd, tijd genoeg. Ik doe mijn yogatraining, adem, sit straight, gisteren vier uur gelopen, in de hara.
We gaan zwemmen, af en toe de knop om, ik droom in het Engels, maar soms tolt het hoofd. Ieder mens heeft alles in zich, mensen laten zoals ze zijn, accepteren, zonder te willen veranderen, kinderen moet je sturen, leren, maar zij hebben ook al hun eigen wil.
‘Kun je de kinderen rustig krijgen, met ze mediteren, yoga met ze doen’. In ieder geval iets waardoor ze kalmeren. Stop yelling at them is mijn eerste reactie. Wees het goede voorbeeld. Om mij uit mijn midden te halen, to get on my nerves, is niet de herrie, onenigheid, het geruzie, geplaag, haha, je krijgt me niet meer op het dak, except for if you getting mean with me en achterbaksheid daar kan ik ook slecht tegen, maar al dat andere, dat glijdt langs mijn schouders, rug, naar beneden, het zal me een zorg zijn, ik laat me niet meer beïnvloeden. Ik doe mijn ding. Maar ik kan wel met ze mediteren, yoga doen, spelletjes, ik ga niet tegen ze schreeuwen. Laten we eerst maar eens vriendjes worden, het gaat over vertrouwen.
Ik wil je wel masseren. Moeheid is één ding. Er aan toe geven een tweede en er van af komen een derde. Mijn handen weten wat ze moeten doen. Getver, ik ben zo rustig, ongekend, van binnen, terwijl het lijf moe is, zoveel laps gezwommen. Tijd, ik heb tijd, opeens, geen agenda, geen afspraken, just sit and see and be, like a yogi, hihi.