Ze staan me nu nog ingepakt blinkend aan te kijken. Zes schone koperen pannekes die ik bij Falk Culinair in Wespelaar (België) opnieuw heb laten vertinnen. En niet alleen dat, ze zijn ook helemaal schoongemaakt en ogen als nieuw! Dat kost wat, maar dan heb je ook wat.
Eind vorig jaar belandde ik op een braderie nadat ik had besloten om op te stappen bij de stilteretraite waar ik was, maar wel om mijn eigen retraite dat weekend te vervolgen in Epe, daarvoor moest ik dan wel voor mijn eigen eten zorgen. In het dorp was een braderie en ik liep tegen de koperen pannetjes aan. Geen toeval maar geluk. En voor een klein prijsje was ik de trotse eigenaar van steelpannen mét deksels. Maar al gauw bleek dat het koper door de meeste bodems scheen en ik ook nog ermee moest leren koken. Koper geleidt als de beste, maar je moet ze niet te hoog opstoken dan verkleuren ze aan de buitenkant en gaat het tin lopen.
Nu rijst de vraag ga ik die nearly nieuwe pannen te gelde maken want de bodem van de schatkist is in zicht. Of ga ik ze uitpakken en culinaire hoogstandjes in die schoonheden bereiden? Dat laat zich raden voor een kookgek als ik.