Opeens zijn er allemaal aanvragen voor behandelingen. My hands lead the way. En opeens is er ook weer rust. My heart leads the way. Het kriebelt van binnen, de deur staat open. Gaan is welkom op de stroom meedrijven. Ik ga me overgeven en zien wat er gaat gebeuren. Meer is er niet, het is zoals het is.
Wat maakt dat schrijvers drinken?
Ik heb een hele fles Chardonnay achter de kiezen. Dronken? Nee ik denk het niet, niet eens aangeschoten, zit ook niet veel alcohol in, deze vin mousseux. Ik ga met een gerust hart mijn hart achterna, haha, onthechten. Er zit iets in alcohol waardoor je makkelijker van a naar b gaat. Waardoor dat hoofd loslaat en de papegaai op mijn schouder zich even gedeisd houdt. Hehe, rust.
Ja, er valt ook nog iets uit te vechten op het thuisfront, want goed als ik dus steeds op mannen val die alleen maar gepreocupeerd zijn met zichzelf en hun ego, dan zit daar een draadje. Spiegeltje, spiegeltje, het feest der herkenning. Wat kan ik veranderen?
Zij geeft niet thuis, loopt weg, luistert niet, zegt nee, kan niet tegen kritiek, how hard must you try?
In your own world you’re king, queen, but real love exist beyond that.
Lieve mama het is zoals het is. Ik ga het allemaal terug geven.
Er is maar een keer geweest dat je sprakeloos naast me zat, een beetje bleek en me gelijk moest geven. Hoe moeilijk is het om te luisteren?
Hij was dronken, te erg, te ver, hij zat bij ons in de keuken. En er zat niets anders op dan hem thuis te brengen. En je keek hoe ik met mijn fragiele lijf, zijn zware postuur van de stoel hees en naar de auto bracht en bij zijn flat hielp je me hem de trap op sjouwen. En je keek hoe ik hem de deur induwde en liet zakken in de gang en de deur dichttrok en van buiten in het slot draaide en de sleutel door de brievenbus liet glijden. Nee het leven is geen lolletje als je op de verkeerde mannen valt. Die koffer he, die wacht, vergeten verhalen, hij zei nog, bewaar het, schrijf het op, je hebt straks een goudmijn aan mij, haha, ja lieve Bart, maar wel een goudmijn met een lontje.