Dit weekend samen delen
en ervaren hoe rijk en gelukkig ik ben
in mijn kracht
hoe het stroomt
vanmorgen vroeg
medicijnwandeling
een stukje oud sterft van binnen
zo zeer, ik kots ervan,
loslaten om
onvoorwaardelijk liefde te kunnen zijn.

‘ik ben wees onberispelijk in mijn woorden’
‘ik ga niet uit van veronderstellingen’
‘ik betrek niets op mezelf’
‘ik doe altijd mijn best’
‘ik heb geen verwachtingen’
‘ik oordeel niet’
‘ik ben rust’
‘ik ben kracht’
‘ik ben mezelf”
‘ik heb onvoorwaardelijk lief’

Dit is mijn mantra. (thanxs to Ruiz en andere)

Soms denk je dat je wat gevonden hebt,
soulmate,
toch niet?
jammer dan,
dag, dag,
Argh……….hot tears, diepe pijn.

Op het moment dat je wordt geboren
en de navelstreng verbroken
ben je alleen, en zoek je
vervolgens je hele leven naar verbinding.

Geen binding, verbinding.

Soms zijn er momenten waarop je die ultieme
verbinding kan ervaren en je gelukzalig achterover leunt,
om vervolgens het volgende moment weer op jezelf
terug geworpen te worden.

Alles in dit leven doe je zelf, er is niemand die je leven voor je leeft.
Ik ben niet langer eenzaam, ik ben niet langer alleen.
Ik ben verbonden met de kosmos,
ik ben de steen, de ster, de lucht, de boom, de plant, het bed, het water, het vuur, de mens die ik ontmoet en ik ben mezelf.

Ik ben dankbaar.

‘No matter how hard or heart-rending it is to live,
do not wear a tearful face.
Let’s keep walking steadily
And live out our lives’.

Ticket naar Australië,

almost done,

here I come

Bye bye love
Bye bye happiness
Hello lonelyness
I think I’m gonna cry

waarom ben ik zo sentimenteel?

Laren is zoals het zijn moet, thuiskomen. Hier heb ik mijn okido yoga opleiding gevolgd, hier heb ik geleerd dat een groep niet beangstigend is, niet bedreigend, maar dat je jezelf kan zijn in een groep. Hier heb ik geleerd wat levenskracht betekent, welke kwaliteiten ik heb en wat ik daar mee kan doen. Hier leer ik elke keer weer een beetje meer over mezelf en daardoor over de ander. Hier kan ik zijn.

We zijn nu hier met vier vrouwen, een werkweekend. De tuin, grasmaaien, lampen repareren, naar de drukker, klussen, morgen maak ik vuur, afval verbranden, heet en goed, snoeien, herinrichten, sorteren weggooien, met zachte hand overtuigen, koken, opruimen.

Vanavond eten we samen en drinken we samen en praten we samen, over ouder worden, de menopauze, over doodgaan, over mannen, relaties, over kinderen krijgen of niet, over wat je wilt in het leven. Ik vertel over de aum,
mijn nieuwste verslaving.

Vier vrouwen die delen, mooier kan niet, verbondenheid, openheid, samen zijn. In het hier en nu. Er gebeuren dingen met mij de laatste tijd die ik niet kan verklaren, die ik niet had durven dromen, ik ben blij, gelukkig, tevreden, ik doe mijn training en lig op mijn rug in het gras en voel me dankbaar. Het is goed zo, alles is er. Ik hoef niet meer te zoeken, de dingen gebeuren, dat geeft zo’n ruimte, zo’n bevrijding.

Morgen gaan we om 8.30 weer aan de slag, voor die tijd dus ontbijten, joggen, trainen, douchen. Ik houd hiervan. De energie stroomt wel. Ik geef zoveel behandelingen waardoor ik mezelf flink reinig. Mijn lichaam voelt alsof ik net een halfvasten heb gedaan, al mijn gewrichten zijn zacht en soepel, ik voel me licht en schoon. Ik eet geen suiker, bijna geen zuivel, veel groente en fruit, beetje granen en bonen. En jezus wat groei ik. Wat een energie.

Ik kijk naar de lucht, de wolken, ik lig op mijn rug. Ik ben boos, laaiend, ik maak je helemaal kapot, ik vermoord je, ik laat je niet binnen, een moment, ik ben leeg, ik voel verdriet, ik laat het, wat is verlangen, wat is weerstand, wat wil je? Waar hunkert mijn lichaam naar.

Eindeloos verlangen naar wat niet bestaat? Wat er is in je gevoel, maar wat je geen gestalte kan geven. Ik kom iemand tegen die me raakt en die me verlaat. Geeft dit leven voldoening?

Laat me niet alleen, roep ik in de aum, blijf bij me, laat me niet alleen, blijf bij me, mijn babytje, vergeef me, mijn babytje, zielepijn, hoe heel je jezelf?

Ik zoek verbinding, geen binding. Ik heb je nodig, maar wie ben jij? Waar ben jij? Help mij.

Ons leven is gegeven.
Ik kwam niet voor niets bij mijn ouders terecht.

‘Red jezelf’ was hun les.

Er is niemand anders die het voor je doet.

Harde leerschool, maar hoe waar.

Interpretatie van de hart sutra

De belangrijkste leer  om de natuur van de opperste wijsheid te begrijpen.

Hij of zij wiens geest de staat van satori heeft verkregen en de waarheid ziet, zal door deze diepe wijsheid inzien dat mentale en fysieke verschijnselen slechts schijn (mu) zijn. Dan is hij/zij bevrijd van alle lijdne en rampspoed.

Aldus is de lichamelijke conditie een vergankelijk verschijnsel (leeg-mu), alsook de activiteiten van de geest, zoals gevoelens, gedachten, verlangens en het ego.

Al dat bestaat komt van het oneindige. Daarom is er in werkelijkheid geen schepping, geen vernietiging, geen zuivering, geen onzuiverheid, geen toename, geen afname.

Aldus bestaat er in het oneindige (mu) geen lichaam, er bestaan geen gewaarwordingen, er bestaat geen begeerte, geen ego, er bestaan geen ogen, geen oren, geen neus, geen tong, geen vlees, geen verlangens, geen kleuren, geen stem, geen reuk, geen smaak, geen aanraking, geen gedachten, geen zichtbare wereld, geen ervaring, geen blind instinct, geen eind aan blind instinct, geen dood door ouderdom, geen eind aan dood door ouderdom, geen lijden, geen gehechtheid door voorkeur, geen zorgen, geen vrij-zijn van zorgen, geen leerschool om de waarheid te verwerven, geen kennis, geen spirituele verworvenheden.

Hij/zij die in satori leeft en slechts de waarheid zoekt, belemmert zijn/haar geest niet met obsessies, omdat hij/zij in deze wereld door deze opperste wijsheid vrijheid heeft gevonden.

Hij/zij die geen vastgeroeste ideeën heeft, kent geen angst. Als hij/zij geen angst kent, is hij/zij onthecht van alle illusies en van iedere negatieve gedachte en kan hij/zij voor eeuwig in heilige vreugde leven. Hij/zij die de wijsheid van het oneindige (mu) toepast zal universele wijsheid ontvangen. Zowel in het verleden, als in het heden en zoals het in de toekomst zal zijn, kunnen mensen alleen door toepassing van mu universele wijsheid ontvangen. De unieke wijsheid van mu is de verborgen leer die licht brengt in de duisternis. dit is de allerhoogste leer ter wereld. Deze leer onthult de eenvoudige waarheid die ons bevrijdt van alle lijden. Laat ons het verborgen karakter van deze leer omvatten.

‘Kennis en actie.’ ‘Begrijpen en doen.’
Alleen de éénmaking van kennis en handelen bevat de eenvoudige waarheid.

Masahiro Oki

Thank you

Ik buig mijn trots opdat wij nader kunnen komen.
Where ego I go, nu even niet meer….
Het is tijd om het ego naast me neer te leggen.

Tijd om te schouwen.

Zoals de Itjing mij vertelt, boek der veranderingen, het leven meandert en wij net als de natuur, veranderen met de seizoenen, net als onze conditie.
Afgelopen weekend ’s avonds laat thuis, snoof ik de geur op van de eerste tekenen van de herfst, omslag in de natuur, vochtig, kruidig, straks spinnenwebben, dauw, paddenstoelen, de regen is er al. Ik houd van de omslag.

De Itjing vertelt mij:

De Beschouwing

boven Soen, het zachtmoedige : de wind
beneden K’oen, het ontvangende: de aarde

Zo ziet men in de natuur een heilige ernst in de regelmaat waarmee alle natuurverschijnselen zich voltrekken….

Als de wind over de aarde waait, komt hij overal, en het gras moet zich buigen voor zijn macht…..

Men richt de blik op zichzelf om een richtlijn voor zijn beslissingen te vinden. Deze zelfbeschouwing betekent het overwinnen van het naïeve egoïsme van de mens…

Alleen de resultaten van ons leven geven ons het recht te beslissen of er voor dan wel achteruitgang te constateren valt…..

Wanner we gunstig op anderen inwerken, zal de beschouwing op ons eigen leven ons de bevrediging geven vrij van fouten te zijn….

Het hoogste goed bestaat in het weten, hoe we ons van alle smetten kunnen bevrijden.

Ik moet slapen.

Ik ga een ticket boeken naar Australië.

Het regent.

Ik ben klaarwakker.

Ik ga nog een/weer een opleiding volgen.

Ik ben verliefd.

Ik heb een bank gekocht.

Nu nog een huis.

Ik ben rijk. Haha.

Ik heb veel vrienden.

Ik ben gelukkig.

Morgen begint weer mijn drukke seizoen.

Ik heb er zin in.

Het is goed zoals het is.

Ik kan hulp vragen.

Ik wil dansen.

Ik geniet.

Hè,hè, duurt wel lang hè om wijs te worden.

Over twee weken weer een aum..

Kan er nog meer bij?

Het stroomt.

Dank je wel.

Lieve papa,
Je was voor mij de vader achter de krant,
de man die het grind aanharkte
en op zondag het afval verbrandde in de tuin.

Zondag was afvalverbrandingsdag. Dat vond ik feest. Verstikkende rook van plastic weerhield ons niet dichtbij de vlammen te staan, totdat het niet meer mocht van de brandweer. De zondagen werden toen een stuk saaier. Wat een gelukzaligheid om in Frankrijk in Raye weer grote jubelvuren in de tuin te kunnen maken.

Je liet me de liefde voor de natuur zien, al zat daar voor jou wat nuance in. Jouw grote liefde was je postzegelverzameling. Vijfentwintig jaar lang kreeg ik trouw de nieuwste first day covers, op alle 15 adressen waar ik gewoond heb, zelfs in het jaar dat ik in Newcastle woonde. Al die adressen deden je denken aan je moeder Hennie, die in Indonesië zo vaak verhuisde en kon dat niet, dan richtte ze in ieder geval haar huis opnieuw in.

In 2001 stopte de komst van die brieven en toen ging ik me ook zorgen maken, want als dat, waar je zo je hart in zit, stopt, moet er iets aan de hand zijn.

Je was de vader die elk weekend hoofdpijn had en ontzien moest worden, maar je was ook de papa van de pesterijtjes, die de afwas deed, stofzuigde en het gras maaide. De klok van regelmaat tikte in je. Allergisch voor de troep, maar niet assertief genoeg om hier wat aan te doen. Papa had toch eens je mond open gedaan, nu kan het niet meer.

Ik at konijnenvoer volgens jou en mijn vegetariër zijn zag je als een bevlieging (wel een erg lange dan), mijn kleding aanstootgevend (maar nooit gedwongen om iets anders aan te doen) en mijn rood geverfde haar vond je mooi. (vooral toen je me niet meer herkende)

Je licht sarcastische humor als je de katten tegen het plafond liet lopen en hun staarten opzoog met de stofzuiger, riep reacties op. Geen vrienden, geen vijanden. Je postzegelverzameling je beste vriend. Met trots toonde je me altijd je laatste aanwinsten.

Je was een galante man, die de deur voor je openhield en elk weekend bloemen meebracht voor zijn lieve spriet. Man van principes en discipline, niet technisch, wel praktisch: je moet eten anders ga je dood.

Je liet niet makkelijk emotie zien en ik kon niet met mijn gevoelens bij jou terecht. Misschien heb je ooit drie regels geschreven in al die first day covers. Maar toen ik in Engeland zat correspondeerden we wel en je was er voor mij in de keren dat je naar Rotterdam kwam en we samen uit eten gingen. Veel is nooit benoemd, ik proefde de eenzaamheid en het niet uitgesproken onbegrepen zijn.

Vlak voordat je naar de Wendhorst ging, liet je opeens wel emoties zien. Tranen van ontroering, paniek en later ontreddering. Misschien uitte je je niet zo goed, maar je voelde wel veel.

Je hebt me zoveel gegeven over jouw manier van beleven, over kikkers vangen en tomaten planten in het kamp in Indonesië. Jouw overlevingsdrift zit een beetje in mij. Ik ben trots op mijn vader en ik houd van je zoals je bent.

Dag lieve papa
Ik herken je in de tuin die ik met liefde hark, in de kwakende kikkers, ik denk aan je strooien hoedje en de stok in je handen.

Als ik nu in Raye het tuinafval verbrand denk ik aan jou,
als ik een schep in de grond zet denk ik aan jou,
en als ik de bladzijde omsla van mijn boek denk ik aan jou, omdat je de kwaliteit kon voelen van het papier, als graficus.

Vuur, natuur en de liefde voor papier, zijn de dingen die we delen en waar we elkaar in de toekomst zullen blijven ontmoeten.

Dag lieve papa.