Hij probeert, zijn armen om me heen.
Mister bibber, nee dus.
Jij mag het proberen, maar het is te laat.
Het is oké, samen naar de sauna, we hebben allebei verdriet, dus waarom niet elkaar troosten?
Maar nee, ik voel dat niet meer voor jou.
Er is vriendschap, mogelijk voor de toekomst.
Gelijkwaardigheid.
Maar eerst gaan we bij de notaris de akte van verdeling opmaken.
Dan kan ik mijn bedrijfsruimte kopen. En ben jij medevennoot.
Blijf je toch nog mooi in mijn leven.

Het weent van binnen
zachtjes, stil,
het schreit van binnen,
wil je mij beminnen
om de pijn te verzachten
of doe ik dan een oneerbaar voorstel?

Haha, ik ben aan het oefenen om op hoge hakken te lopen.
Échte hoge, 10 centimeter!
Jezus wat doet dat zeer aan je poten.

Wil je zeker weten waarom,
ga ik echt niet vertellen.

Ze zijn mooi,
paars, zwart wit, zwart, lak,
net zo mooi als die jurk,
die wacht in de kast,
voor een speciale gelegenheid.

We zien wel.
Een deel van mij is erg geduldig.

You loose some,
you gain some.

Podium ’80
30 jaar geleden
sweet sixteen
zo mooi
zo kwetsbaar
zo lief

The Cure,
dansen in de regen.
En toen was opeens mijn vriendin A pleite,
op de weg heen in de bus was er beroering,
man rukt zich af, jong meisje voelt zich genaaid
op de weg terug in de bus mis ik haar, getver.

46
zo mooi
zo sterk
zo vol liefde

Als je geeft krijg je ook
ik leer te ontvangen

Hij is er wel, ergens,
ik ken zoveel mensen,
wat een gelukzaligheid.
Ik oogst mijn successen.

Ik heb een mooie wijn voor mijn  table d’hôte. Een lichte witte Chardonnay en een kruidige rode Bellevue en bubbles. Van mijn vrienden. Hun wijngaard Bellevue ligt bij Carcassonne in Zuid-Frankrijk. Ze produceren wijn met zo min mogelijk bestrijdingsmiddelen, nog geen biologische, maar dat komt wel. Cave la Malepère bottelt de wijn. Als ik ze nu maar niet allemaal zelf opzuip…

Kom gerust proeven, table d’hôte op 1 oktober, 6 november, 26 november.

God wat ben ik boos
God wat ben ik verdrietig
God wat ben ik blij
God wat ben ik gelukkig
God wat heb ik een pijn

Alles is er
Alles is goed
Alles mag er zijn

Ik houd van mezelf
Ik houd van mijn  leven
Ik houd van de wereld
Ik houd van jou

Ik aanvaard
Ik omarm
Ik accepteer
Ik ben

Ik voel
Ik lach
Ik huil
Ik schrijf
Ik kook
Ik dans
Ik eet
Ik geef les
Ik deel
ik leer
ik weet
ik ga

ik heb geleefd,
intens
en niemand die me nog stopt,
ik leef,
intens.

Er is genoeg liefde.

Vroeger was ik zacht naar buiten en hard naar binnen.  Nu ben ik zacht naar binnen en stevig naar buiten. Hard zal ik niet worden, daarvoor voel ik te veel liefde voor de wereld. Maar ik geef wel steeds beter mijn grenzen aan.

En nee, hier heb ik dus geen zin in. Al dat gedoe, ja, nee, misschien, we zien wel. Nou niet dus. Ik ga niet zitten wachten. Ik ga mijn ding doen. Mannen, pfff. Wat willen ze nou eigenlijk. In plaats van gewoon plezier hebben met elkaar, gaan ze moeilijk doen. In plaats van lekker genieten van de sex en het samenzijn gaan ze van alles in hun hoofd halen, moeilijk doen. Al die verwachtingen zijn echt niet de mijne. Ik wil niet samenwonen, geen binding, geen vorm, ik ben net vrij, dank je wel. Laat me lekker flirten met het leven. Laat me spelen.

En ja natuurlijk heb ik verlangens en verwachtingen, maar die zijn van mij.
En waarom zou ik die niet uitspreken, je hoeft ze niet te vervullen, gaan ze meteen in de verdediging en getver, ook nog zich verantwoorden. Het hoeft niet, echt niet, laat maar.

Ik wil mezelf kunnen zijn, zonder restricties, ik ga een ander zijn rommel niet opruimen. Ik wil een volwassen vent, eentje die zijn eigen boontjes dopt, maar ook plezier wil hebben met mij. Een emotioneel volwassen mens, die kan communiceren en die wil spelen en genieten. Dus kom maar als je durft.

Bestaat dat ware liefde?
Hoe voelt dat ware liefde?
Hoe herken je dat ware liefde?

Ik dacht echte liefde bestaat niet. De prins op het witte paard, de ideale man, dat is achterhaald. Oké, je wordt verliefd, het lijkt even of dat dan de ware is, maar na een tijdje, als die roze wolk begint op te lossen, zie je de werkelijkheid en de tekortkomingen van de lieve man. De eerste barstjes gaan komen en als je dan niet vreselijk je best doet verlies je het…

Alle mannen tot nu toe waar ik een relatie mee heb gehad, kort, ietsje langer, lang, er was liefde daar twijfel ik niet aan, er is nog steeds liefde. Want ik geloof dat als je eenmaal van iemand houd, dat dat niet meer over gaat, of iemand moet je zo op je hart trappen, maar dan nog, ik kan vergeven. Ik ben niet haatdragend, ik geloof in liefde. Ik geloof in het goede van de mens, ik geef iedereen een nieuwe kans, telkens weer.

Maar in al die liefdesrelaties had ik nooit het gevoel dat ik me volledig kon geven, onvoorwaardelijk kon liefhebben, er was altijd een restrictie een inhouden, een nog niet helemaal 100% geven. Uit angst om te verliezen, uit angst om in de verbinding mezelf te verliezen? Uit bindingsangst?

Bindingsangst komt uit een verlaten zijn, in de steek gelaten, bedrogen, niet gehoord, niet omarmd, als je kind niet geliefd, gekwetst, niet thuis kon komen, niet betrouwbaar, geen vertrouwen, als je geen onvoorwaardelijke liefde hebt mogen ontvangen, keer op keer in de steek gelaten, niet begrepen, steeds weer pijn oploopt. Want reken maar, je zoekt het op in iedere nieuwe relatie, dezelfde pijn, hetzelfde patroon, totdat je leert, inziet, niet er op in gaat, herkent, loslaat, in de spiegel kijkt door die ander, naar jezelf.

Hetzelfde type kom je weer tegen. Kijk eens goed wat triggert deze? Is het je vader of je moeder? Ik krijg steeds mannen die nee zeggen, ha mijn moeder denk ik nu. Daar is ze weer. Ze zeggen nee, niet luisteren of mij niet horen, er niet zijn, niet thuis, weglopen, in hun grot gaan zitten, arrogant, eigenwijs, sterke mannen, mooie mannen, intelligente mannen, dat wel. ‘Je moet niet zo confronteren, laat toch’. Jaja, het is goed met je. ‘Je komt te dichtbij’, mannen zijn misschien wel sterk aan de buitenkant, ruwe bolster, blanke pit, klein hartje. Niet allemaal hoor, maar ik schijn iets uit te zoeken te hebben met dit type, vette babbel, mooie verschijning, maar als je dichtbij komt klappen ze dicht, aiai, zo gevoelig, zo mooi.

Kan je niet tegen feedback, want dat is het, geen kritiek, dan heb je aan mij een lastige, ik zeg wat ik denk en voel. Ik doe mijn best, ik breng het meestal met liefde, maar ik zeg het wel, allemaal. Ongezouten. Doe mij een plezier en zeg af en toe: ‘Houd je kop’. daar kan ik best wel tegen, want ik ben wel gevoelig maar ook een tough cookie.

Wel lastig, want ik heb jarenlang mijn mond gehouden, stilzwijgend genomen, over me heen laten lopen, ingeslikt, doorgespoeld, ben niet voor niets bulimiapatient geweest. Ik kon niets anders meer dan kotsen, als je genoeg geslikt hebt kan je niets anders meer dan eruit…….

Ik zal niet pushen, ik zal niet vragen, ik doe mijn ding.
Verlangens en verwachtingen kun je transformeren, het is allemaal energie. wordt vervolgd….

Als ik nu naar buiten kijk, zie ik de lucht met daaronder, rechts een stuk van mijn kas, links daarvan een stukje van mijn kruidentuin met in het midden een gele geurende roos, daarachter klimt de wilde wingerd, nu bijna op zijn gloedvolle oogverblindende hoogtepunt, de rankende hopbelletjes en bonte klimop. Omkaderd links en rechts door twee uit de kluiten gewassen coniferen. Ik ben gelukkig hier.

Straks kijk ik uit op het water, de Maas strekt voor me uit, schepen die voorbij komen. Beweging. Rechtsonder me een restaurant opgebouwd uit containers, met een terras naar het water, waar je lekker kunt chillen op houten loungebanken. Er staat een geel dafje op de parkeerplaats. Er is geen muziek, wat een weldadigheid. Hier kom je om te eten en te genieten van je gezelschap. Het is er eenvoudig, clean, opgeruimd en het eten is goed, met aandacht bereid. Straks woon ik even weer net als vroeger met meerdere mensen, delen, de keuken, de badkamer, het toilet. Ik ben benieuwd.

Hiervoor woonde ik aan de snelweg, ook beweging, andere beweging. De spiegelkast in de slaapkamer verfoeide ik. Helemaal niet fengshui, slecht voor je liefdesleven. Plaats een spiegel boven je eettafel en de rijkdom zal je toekomen. De vibraties van de auto’s de hele dag, het water in de glazen op tafel is altijd in beroering. het kan nooit goed zijn voor een mens. Zeker niet voor een gevoelig mens. Ik zoek rust, mijn lichaam wil rust, van binnen ruist het. De Tibetanen doen hun werk. Op naar de zesentwintig.

Op mijn uitvaart wil ik dat het feest is. Dat er geluid wordt gemaakt, gehuild, geschreeuwd, gezongen, muziek gemaakt, gelachen, gespeeld, gedanst, gedronken, gegeten, ruzie gemaakt, omhelsd, gezoend, getroost, gehugd, gepraat, geluisterd, dat er een moment stilte is, gedankt, de natuur omarmd. Dat er water gesprenkeld, wierook gebrand, stenen gesjouwd, aarde omwoeld, boom geveld en metaal gedragen wordt. Net zoals ik leef.

Toen Thieu me belde dat hij ging sterven had ik net mijn hart open gezet, wagenwijd. Laat maar komen die liefde dacht ik. Denk ik nog steeds…

Precies zeven weken later is hij dood. Voor de liefde heeft de deur ook maar zeven weken open gestaan, want die kwam iets eerder binnen en daarvoor heb ik iets eerder weer mezelf in bescherming genomen.

Oude patronen wil ik niet herhalen. Hij wil niet. Maar ja dan zit je nog met die hormonen. En een ex die wel wil, en een sms-je van een ontmoeting ergens, maar ja het boeit me niet, want die ander zit nog in mijn lijf.
Stevig.

Zes weken zei ze, dan gaat de verliefdheid wel zakken, nou het zijn er tien nu, waarvan drie ongevoed…Liefde is waanzin. Energie pieken. En ik loop er piekfijn bij. Haha. Ondanks de pijn. Voed ik het zelf?

Ha het stroomt, stroomafwaarts. Als je je goed voelt moet alles naar je toe komen.

Vrouwen geven dingen een vorm, lees ik, vrouwen transformeren. Vrouwen zijn het vat. Ze geeft richting en vorm aan energie. In een relatie ben je elkaars spiegel, confrontaties zijn er om in verbinding te komen.
Ga de modder in, zeg wat je op je hart hebt, hoor wat de ander over jou te zeggen heeft en doe er je voordeel mee. Om te groeien en te transformeren.

Ik wens mij zo’n man, die met mij wil communiceren, met mij wil werken aan een mooie relatie. Die wil ontvangen. Die kan laten. Die kan zijn.

Zo samen, dat wil ik…
Zo blij, dat wil ik…
Die sex, dat wil ik…
Die spanning, dat wil ik…
Open, ontvang, adem, verlang.
Unification.
Maar wel graag mijn eigen huis en bed,
maar wel graag apart, zoals het mij uitkomt.