Weten is iets anders dan voelen…
De kunst is het om mee te gaan met de stroom, loslaten, laten, gebeuren, zijn.
Niet strijden. Het is zoals het is. Ook dit gaat voorbij.
Omarm je kleine kind zegt ze, stop haar in de armen van je moeder, visualiseer ze allebei en zendt ze liefde. Hoe doe je zoiets, van jezelf houden. Ik oefen en huil.
Wat vertellen je voeten je? Kun je op eigen benen staan? Thuiskomen bij mezelf.
Ik ben goed zoals ik ben en vervuld van goddelijke energie, dat staat op het godinnenkaartje dat ik trek. Ik zeg wat ik voel, wat in me opkomt, denk maar wat je wilt, ik kan zijn wie ik ben, zonder gene. Zonder angst.
Ik lig in bed en kijk naar de wolken, ze drijven voorbij. Zo mooi.
Ik fiets naar huis, de lucht kleurt rood boven het water. Zo prachtig.
Hij komt, kan ik zonder verwachtingen genieten van het samenzijn?
Hij gaat, kan je een oester openbreken zonder deze te beschadigen?
Ik heb net zoveel last van bindingsangst als die ander.
Kan ik liefhebben alsof ik nooit gekwetst ben?
In mijn tuin is de liefde dichtbij, voelbaar, ik pluk de oude rozen, dorre bloempjes, ik krijg bezoek van een zwarte en een gestreepte kat, er is leven.
Het had zomaar kunnen gebeuren, een kind. Mijn kind vraagt om getroost te worden, sujasuja op mijn schoot. Er is geen ander die het voor me kan doen.
Ik vergeef je duizend maal en duizend maal komt de vraag terug. Ik heb geen moeder willen worden want ik wilde geen herhaling, maar als je bewust bent van wat je hebt gemist kan je geven onvoorwaardelijk, liefhebben, is er nog tijd?
Neem de tijd om te rouwen zegt ze, laat alles maar een beetje. Ik ben zo moe.
Er zijn kleine cadeautjes, ik kan af en toe weer genieten. Er zijn zoveel lieve mensen om me heen. Er is waardering, kan ik die toelaten, voelen, en mezelf waarderen, liefhebben, troosten, omarmen. Geluk is ertoe doen, het is alleen maar fijn als ik mijn talenten kan gebruiken met mensen, samen. Ik wil niet meer alleen.
We hebben straks tijd om te praten en te voelen, rijden van a naar b en weer terug.
Het maakt niet uit, wat er ook gebeurt, je hebt me al gegeven wat ik nodig heb.