Als twee mensen echt van elkaar houden, helpen zij elkaar om te groeien. Ze kijken in elkaar, ze worden spiegels voor elkaar, ze helpen elkaar, ze houden elkaar vast. In goede tijden, in slechte tijden, in momenten van geluk, in momenten van droefheid, zijn ze samen, zijn ze bij elkaar betrokken. Als ik alleen bij je ben als je gelukkig bent en niet bij je ben als je ongelukkig bent, dan is er geen betrokkenheid, dan profiteer ik alleen maar van je. Als ik alleen bij je bent wanneer je stroomt en niet bij je bent als je niet stroomt, dan ben ik helemaal niet bij je. Dan houd ik niet van je, ik houd alleen van mezelf en ik houd alleen van mijn pleziertjes. ‘Als het fijn met je is, prima; als het te pijnlijk wordt met je, zet ik je aan de kant’. Dit is geen liefde, dit is geen betrokkenheid, dit is geen verbintenis. Dit is geen respect hebben voor de ander.
Geliefden versterken elkaar, in alle opzichten. Geliefden bereiken hogere pieken van geluk als ze samen zijn en ze geraken ook in de diepste diepten van verdriet als ze samen zijn. De scala van gevoelens van geluk en verdriet wordt grenzeloos-dat is liefde. Liefde is een dialectisch proces. In je eentje kun je niet groeien. Onthoud altijd dat, als je verliefd bent, je de verbintenis niet moet vermijden, de betrokkenheid niet uit de weg moet gaan. Ga er totaal in. Blijf niet aan de kant staan, klaar om te ontsnappen als dingen te lastig worden.
En liefde is ook een offer. Je moet veel offeren…je ego. Je moet je ambitie offeren, je moet je privacy offeren, je moet je geheimen offeren; je moet een heleboel dingen offeren. Zonder offer is er ook geen groei. Liefde verandert je vrijwel totaal. Je wordt opnieuw geboren. Je bent nooit meer dezelfde persoon die je was voordat je een vrouw of een man liefhad. Je bent door het vuur gegaan, je bent gelouterd. Maar er is moed voor nodig.