Ik was bijna je stem vergeten. Mijn vinger doet pijn en jeukt. Is dat een teken van genezing? Voel maar waar precies. Er zal ook wel een reden zijn om zo diep te snijden. Afgeleid, ja, niet geconcentreerd, ja. Het leverde in ieder geval veel aandacht op na het bloed, de bibbers en de tranen. Ik snijd dunne plakjes taro en leg ze ’s nachts op de snee in een rekverbandje. ‘Ochtends is mijn vinger pijnloos, slank en roze. ’s Avonds opgezwollen, rood, jeukerig, stijf. Tijd heelt alle wonden zeggen ze. Dooddoener, maar waar. Je stem aan de telefoon.