Ik hecht wel aan mijn eigen bed, maar kan tegenwoordig overal slapen, of ik nu in een kamer alleen, met andere mensen of in een bed slaap naast iemand. Ik rol mijn dekbedje uit en slaap.
Het wordt makkelijk nu ik aan het onthechten ben. Loslaten. Ik kan overal wonen. Ik voel me overal thuis. Ik kom thuis bij mezelf, wat een oase. Wat een verwarring ook en kwetsbaarheid nu ik de controle loslaat en tegen alle gevestigde patronen in doe waar ik het meeste zin in heb en me niet meer zo druk maak om, ach wat was het ook alweer. Het is allemaal niet zo belangrijk.
Het enige wat belangrijk is, is liefde, aardig zijn voor elkaar en begrip en mededogen.
Gisteren had ik een lekkere dip en dan gaat ook alles mis, auto die niet starten wil terwijl ik ergens sta waar ik helemaal niet mag staan, wachten op betalingen, ook zo fijn als zelfstandige dat ze je niet gewoon uitbetalen conform de opdracht, hoofdpijn, buikpijn, tranen en ik doe het allemaal zelf.
Het is herfst, storm, regen, vallende blaadjes, alles beweegt. Hier houd ik van. het ruikt lekker buiten. Ik fiets tegen de wind in mijn jas wappert, en morgen ga ik heeeeel hard schreeuwen bij de AUM. Er is nu al weerstand. Fijn.