Serious deadline

Oké daar zat ik dan. ‘Ik weet wat ik wil’, zei ik. ‘Wat dan?’ vroeg ze aan mij. ‘Schrijven’. ‘Doe het dan. Ga elke dag een half uur schrijven. Stel een deadline waarop je je eerste blog publiceert. Zorg dat je content hebt. Gaandeweg krijg je een eigen stijl. Na een aantal stukken kun je kijken waar je content bij past qua stijl en inhoud en dan kun je het gericht gaan aanbieden’ ‘Oke’, zeg ik. Een half uur, elke dag en een deadline. Dit moet ik kunnen.

’s Avonds zit ik achter mijn laptop, ik heb een half uur om een aanzet te maken voor mijn eerste blog. De deadline is over een maand, dat moet ruim voldoende zijn.

Ik ben goed in plannen en ik heb discipline. Als ik iets wil werk ik daarvoor. Alle ingrediënten om dit voor elkaar te krijgen zijn er dus.

Een half uur per dag is niet veel, maar genoeg. Het is zo voorbij. Elke dag een stukje schrijven zodat het gestaag groeit. Elke dag een klein stukje, zo kan ik die deadline makkelijk halen. Maar dan moet ik nu wel bedenken waar ik over schrijf. Wat is mijn onderwerp en hoe maak ik het interessant. Uit al die onderwerpen waar ik in geïnteresseerd ben moet ik een keuze maken en kiezen is momenteel niet mijn sterkste punt. Kiezen is moeilijk, omdat het altijd het andere verliezen inhoud.

Dat begint ’s ochtends al als ik wakker word. Blijf ik nog even liggen of ga ik opstaan? Na het opstaan blijkt altijd dat ik eerder had op willen staan om rustig mijn ochtendritueel af te werken. Tong schrapen om het vuil wat zich ’s nachts heeft afgezet weg te poetsen. Glaasje warm water met appelazijn en honing om de lever te reinigen, havermout koken en thee zetten, oefeningen doen en dan ontbijten. Douchen en dan komt het volgende keuze moment: wat gaan we aandoen vandaag? Je kent het wel. Je staat voor je kast en je weet niet wat je aan moet doen. Er hangt genoeg, misschien is de keuze wel moeilijker omdat er zoveel keuze mogelijkheden zijn. Niet denken dus, doen. Uiteindelijk maakt het niet uit wat je aanhebt, als je je er maar prettig in voelt. Kleren die je mooi vind en waar je blij van wordt. Kiezen dus om mijn deadline te halen.

Maar wat wordt het onderwerp? Het kan over kunst gaan want ik ben weer tentoonstellingen aan het bezoeken, ik schilder met inkt en raak geïnspireerd door de natuur. Of over yoga, als yogadocent kan ik schrijven over wat het doet met je en hoe je het kan integreren in je leven. Een ander onderwerp is stoelmassage en het nut van aanraking en ontspanning. Biologisch en verantwoord eten is één van mijn stokpaardjes, er staat nu een suikervrije pruimentaart in de oven. Mijn volkstuin leent zich fantastisch om over te schrijven, want daar gebeurt elke dag wel iets in. Zelf groente verbouwen, kruiden plukken in het wild, de wens voor een theetuin annex beeldentuin valt onder dromen waarmaken, de spannende thrillers waar ik momenteel aan verslaafd ben, de kat(ten) waar ik op pas… onderweg zijn, op reis gaan, verhuizen, of is kiezen het onderwerp?

Ik kan het naturlijk ook omdraaien. Er is een noodzaak om te schrijven, want het is een manier om me te uiten. Schrijven geeft lucht. Maar met een deadline in het vooruitzicht wordt het anders. Lastiger. Niet meer zo vrijblijvend. Nu wordt het werken, werken naar de deadline, werken om een begin, een middenstuk en een eind te maken.

Een deadline is ook fijn. Je werkt ergens naartoe. Voor elke deadline geldt elke keer weer spanning. En dan is het af. Tenminste voor vandaag.