Hoe vanzelfsprekend het voelde,
hoe ik openbloeide in vol vertrouwen,
hoe mijn hele lichaam zich gewillig schikte,
hoe mijn vrouwelijkheid zich openbaarde,
hoe het paste en ik, altijd argwanend
volledig opende,
en toen argh,
slot er op.
Tijd om verder te gaan. Niet meer omkijken. Nu, hier, in volledig bewustzijn.
Ik doe het allemaal zelf. Ik deed zelf de deur dicht. Niet meer voelen is afgescheiden zijn van jezelf. In verbinding is de liefde er weer en zolang ik niets moet, er geen verwachtingen zijn, ik altijd weg mag gaan, nee kan zeggen, eerlijk en oprecht alles kan zeggen, mag de liefde dan weer stromen, zoet, stil, heftig, vol, kabbelend, kalm, driftig, levend.