Ik rijd in verschillende auto’s, ik woon in verschillende huizen, er is overal plek, maar eigenlijk nergens, het is versnipperd, onrustig, mijn spullen staan verspreid, ik blijf zoeken. Hoe vaak ben ik al verhuisd, hoeveel onrust, niet aarden, afgeleid, verveeld. Nu verveel ik mij bewust, stilstaan, niets doen, een versnelling lager. Kan je echt je patronen veranderen. Kan het hollen eindelijk ophouden?
Ik zat aan de zee en wilde niet meer weg. Het besef hoe sterk de natuur is en hoe fragiel de mens. Aan de andere kant van de oceaan ligt Amerika. De huizenhoge golven bewegen onophoudelijk heen en weer. Eb en vloed. Wij ademen, in en uit, oneindig, in een heen en weer gaande beweging, net als eb en vloed, in ontvangen wij en uit geven wij, in een natuurlijk ritme, in en uit.
Ik heb last van lawaai, ik kan niet goed tegen drukte, ik ben gevoelig. Is het niet gewoon tijd om duidelijk te zijn? Dit wil ik wel, dit wil ik niet. Hier erger ik me aan, laat me met rust, nee nu niet, rot op, kom hier, alsjeblieft, dank je wel. Is dat zo moeilijk? Ik doe zo veel dingen zonder na te denken, zonder angst, ik neem zoveel drempels, zorg ik wel goed genoeg voor mezelf? Als communicatie belangrijk is voor mij laat ik dan helder communiceren. Naar buiten. Ja ik wil.
Ik kan ook nee zeggen, altijd. Het Karma wordt beïnvloed door de gedachte om te zetten in een actie. Wil je die weer resetten dan heb je werk te doen. Resetten, unwinden, binnenkort lig ik weer op de bank, de spanning mag nog minder, het gaat allemaal over loslaten.