Zit ik opeens met mijn neus in de groene smoothies. Daar kun je eindeloos mee variëren. Niemand kan dan nog zeuren dat 200 gram groente veel is, want 2 ons groene groente in een smoothie verdwijnt ongemerkt in een glaasje sap, lekker met fruit, dat snel de overhand neemt in smaak. Zo krijg je al je enzymen binnen. Weg vermoeidheid, beetje gemalen lijnzaad erbij, weg verstoppingen. En binnenkort kan er een vers blaadje paardenbloemblad bij, goed voor de lever. Nu mijn nieren nog plezieren. Genoeg vocht, beetje meer kalium, meer basisch eten, warmte, ontspanning, en die emoties laten gaan….beetje minder koffie, brood, zuivel, al die zuurvormers….tss voorjaarskuurtje dan maar?
Nou Nourish, nourish me. Mag ik weer de keuken in, goed voor mijn humeur. Geen gillende kinderen meer. Maar waarom zeg ik dan de table d’hôte af? Tja, die ruimte is met maar zes mensen niet gezellig. Nu de eerste stap genomen is komt de volgende eraan. Een ruimte vinden waar ik kan wonen, koken, gasten kan ontvangen in een sfeervolle ambiance van twee tot twintig. En dan wil ik er natuurlijk ook nog kunnen dansen, mediteren en trainen. Het hart volgen.
Jammer even geen AUM, maar koken is so fulfilling, we’ll see. Ga ik experimenteren met de rawfood keuken, vlees, jaja, thrilling, en extreme groente. Als dan de emoties niet meer overlopen maar gewoon kunnen zijn, zijn mijn nieren weer blij. Het is een wondere wereld, waar ik me over blijf verbazen.
Utrecht here I come. Hoef ik niet te kiezen waar ik naartoe ga, ik ga. Ultieme droom is dat restaurantje in Italië. Voorlopig ga ik een beetje bijleren. Samen werken, zweten in de keuken. Toprestaurant ervan maken.