Ze waren weer lekker! De kaaskroketten that is, inside information.
Blog ligt een beetje stil, ’s avonds moe en even geen schrijfinspiratie of is het angst, bleuh, om aan de wereld te laten weten dat ik het, slik, even zwaar heb. Ik bestudeer de okido yoga filosofie, bovenaan staat toch wel: de waarheid spreken. Hoe vaak verdraaien wij de feiten en gevoelens, in bochten wringen om niet onze kwetsbaarheid te tonen. Zie daar, kan weer op de blog.
Na alle mensen afgelopen weken, merk ik hoe saai ik het vind, alleen, ’s avonds, ’s ochtends opstaan, toch fijner een partner, gezin, leven om je heen.
Zin in sauna, warmte, getver wat is het koud hier. Vanmorgen reed ik naar Zuid. De zon kwam op een grote gele bal zo prachtig en toen ik naar buiten ging na het lesgeven scheen de zon, strak blauwe hemel en hoorde ik de merels zingen, voorbode van de lente!
Een schakelstang van de versnelling lag van mijn geliefde XM break, dus vanmorgen reed ik in de blue machine CX oldtimer zonder achteruitkijkspiegel en beslagen ramen, tsss, naar zuid. Handige handen repareerden vanmiddag de versnelling en een beetje tutten, autootjes kijken, ga ik afstand doen van mijn comfortabele slurpende liefje? Hoe een vrouw van een auto kan houden. Ze kunnen haar nog rehabiliteren voor wat minder dan de offerte in de vrije uurtjes, als ik haar tenminste twee weekjes kan missen, soort van broederliefde om tussen de bedrijven door aan het karretje te werken met de hoop dat ik toehap, want de garage wil liever dat ik het gevaarte op de weg houd. Zij zijn ook liefhebbers van oud roest en ongemakken.