Wat een gelukzaligheid. Een fles Chardonnay uit Carcassonne, opgepiept stokbrood en zoute boter uit Raye, wat goed dat ik zo veel beweeg anders zou ik dichtgroeien.
En oorverdovende stilte, nou ja afgezien van een vliegtuig zo af en toe dat Rotterdam Airport binnenkomt of verlaat. Ik wil hier nooit meer weg.
Het is een beetje zoals Raye, maar dan anders. Hier is de stad binnen handbereik en heb ik mijn vrienden. In Raye is eindeloze stilte, uren staren in de vlammen.
Zweten in de tuin doe ik hier en daar, net zoals wandelen, koken en samen zijn.
Ik heb geluk, veel.