In de gang staan dozen opgestapeld, dozen vol boeken. Daar staan ze sinds de verhuizing, nu al weer bijna negen maanden geleden. Daarvoor stonden de dozen in de kelder van de studio, in het stof, in het donker, te wachten. Ze zijn er op vooruit gegaan. Nu gaat er af en toe een doos open en worden er een aantal boeken uitgehaald. Maar wat kan er weg?
De Japanse opruimgoeroe Marie Kondo zegt: haal alle boeken uit je kast leg ze op een grote stapel en neem vervolgens elk boek in de hand. Vraag je dan af: does it spark joy?
Haar regels om op te ruimen zijn simpel. Regel 1: ruim in één keer op, doe het zo snel en compleet als mogelijk en stel een deadline! Regel 2: sorteer per categorie, niet per lokatie, dus alle boeken of alle kleren die je hebt verzamelen op een stapel. Regel 3: neem elk item in de hand en vraag je bij elk item af: wordt ik hier blij van? Dus niet heb ik het nog nodig of kan het weg, maar wil ik dit houden omdat het me blij maakt!
Het is een andere benadering dan ik tot nu toe had met spullen. Meestal is de vraag: wil of kan ik het nog gebruiken? Voor alles is altijd wel weer een bestemming te bedenken, dus dat betekent dat er niets weg gegooid wordt. Weer een andere benadering is dat je van alles maar drie nodig hebt: bijvoorbeeld voor kleding: één in de kast, één in de was, één aan je bast. Dit principe kun je ook toepassen voor handdoeken en beddengoed enzo, maar voor boeken?
Voor mijn table d’hôte heb ik drie jaar lang keukenspullen verzameld, zodat ik voor 18 personen kan dekken in vijf gangen. ‘Does it spark joy?’ Word ik blij van al die verschillende formaten bestek, borden,kommen, glazen, schaaltjes en schalen, manden voor brood, opscheplepels, onderzetters, tafelkleden, servetten, glaasjes voor kaarsjes, vaasjes voor op tafel, pannen, keukenmachines….pff. Al die dingen staan alweer twee jaar vrijwel nutteloos te staan. Het staat niet in de weg ik heb een grote kast en het staat er ook wel mooi te wezen. Het krijgt zeker een goede bestemming ooit, terug naar de kringloopwinkel of als cadeau. Hoe gehecht ben je aan dingen? Komt die table d’hôte nog terug eigenlijk?
Mijn auto staat bij de garage die ga ik zo halen. Nog zo’n hechting. Voor de reparatie heb ik gespaard. De keuze voor de reparatie betekent voor nu geen reis of training. Maar ik heb het comfort van mijn auto om op stap te gaan, mobiel te zijn. Daar maak ik dankbaar gebruik van.
Mijn auto was nog niet klaar. Ergernis borrelt op, ik had gebeld wanneer ik zou komen, hij zou bellen als hij nog niet klaar was. ‘Hoe lang duurt het nog?’ ‘Nog een half uurtje mevrouw’. Ja dat soort half uurtjes ken ik. ‘Ik kom over een uur terug’, zeg ik. Ik loop naar de volkstuin, knip een stuk van de heg en veeg het pad en het terras en loop dan weer naar de garage. De auto staat nog op de brug, ze zijn bezig met het afstellen van de hydrauliek. Het lukt nog niet. Hij wil mij een andere auto meegeven. Daar heb ik geen zin in. ‘Hebt u nog iets nodig uit uw auto’. ‘Ja mijn zonnebril’. De monteur heeft de auto net weer omhoog gebracht en vraagt om een minuutje. Dat ‘minuutje’ is gelukkig genoeg om de juiste afstelling nu wel te vinden. Hij rijdt een proefritje en ik kan mijn auto, weer een half uurtje later dus, meenemen. En eerlijk, het is heerlijk ik kan weer over hobbels rijden zonder een enorme kraak te horen. Er zitten nieuwe lagers in de achteras. Het kostte me een vermogen maar ik rijd weer blij! Ik ben erg gehecht aan mijn auto ja.