Het was in Parijs in oktober. Samen met een partner in crime onderweg naar Barcelona. Ons verdriet over ongelukkige liefde oplossen in onderweg zijn. Liften was zwaar klote, ergens onderweg bij een benzinestation na een ijzige nacht voorbij Dyon, ging de duim de andere kant op. En toen was er zomaar een lift Parijs in, met de voet op het gaspedaal en de galante man, ik zou hem met liefde hebben bevredigd, bracht ons voor de deur van een appartement midden in de lichtstad. Het adres van een onbekende uit mijn adressenboekje van een vriend uit Londen, voor als je ooit in Parijs bent en een plek nodig hebt om te slapen. Thank you so much. Het grote ijzeren hek bij de ingang was een barriëre, geen code, geen access. Maar geluk komt nooit alleen, nog geen tien seconden later verlaat iemand het gebouw en worden wij binnen gelaten. De rest is binnen wandelen in een droom, ons contact is er niet, maar haar vader, waar ze boven woont wel. en wat een vader! Complete vreemden laat hij binnen, opent zijn armen voor ons, overhandigt de huissleutel, de koelkast, de slaapkamer, wees welkom zegt hij en gebruik wat je nodig hebt, ik ga nu uit en een paar minuten later staan wij, glabbergasted over deze hospitality, in een bijzonder sfeervol appartement hartje Parijs.
Het is zo mooi, de wanden vol van boven tot beneden met kunst, een kleine vleugel met stapels muziekboeken, de vensterbanken vol planten, de keuken klein maar economisch tot het plafond geplankt met het mooiste keramiek, een uitpuilende koelkast, dit is een Bourgondiër, en de deur naar zijn slaapkamer staat uitnodigend open, een rij schoenen langs de wand, zijn kleding netjes over een dressboy, ik houd van deze orde, klassieke meubelen, antiek, boeken, tatata, een een laag stof over het geheel, waar je u tegen zegt. Wat een heerlijkheid om hier te mogen overnachten. Dankbaar onze lege magen te vullen, voldaan in bed te rollen, droomloos de nacht in.
En de volgende ochtend naar de zolder te verhuizen, waar een Francaise zich kapot studeert op Chinese karakters midden in haar examens, mais oui, pas de probleme, restez, drie dagen stokbrood eten, eindeloos lopen, alles in te nemen, een laatste avondmaal genieten met ons uitgespaarde geld, terug naar huis zoeven, onze geliefden weer omarmen, verfrist, verrijkt, dit zijn de wondertjes waar we op bloeien.