Het maakt niet uit, waar je bent,
het maakt niet uit wat je doet,
het maakt niet uit wat je zegt,
ik houd toch wel van je.

Ik blijf altijd van je houden, van jou,
jij blijft alltijd  in mijn hart, van jou,
ik blijf altijd van jou houden, van jou,
jij blijft altijd  in mijn hart.

Ik wil jou tussen mijn benen,
ik wil jou in mijn  lijf,
ik wil jou in mij genen,
ik ben jouw wijf.

Het duurde maar even,
maar je hebt meer dan genoeg gegeven.
Is vier dagen ware liefde genoeg voor een heel leven?

In Montreuil bij de muur,
ik ben hier,
ik ben daar,
zei je,
en het maakt niet uit waar,
zo waar.

Wat de I tjing mij vertelt over deze liefde.

‘De wilde gans nadert geleidelijk de hoge wolken.
Haar veren kunnen voor de heilige dans worden gebruikt.
Heil!’

‘Hier is het leven afgesloten. het werk ligt voltooid voor ons. Hoog verheft zich zijn baan in de hemel, gelijk de vlucht van wilde ganzen, die de aarde ver beneden zich gelaten hebben. Daar vliegen ze heen, in de volgehouden formatie van hun vlucht figuren met strenge lijnen vormend.
En als hun veren naar beneden vallen, kunnen die gebruikt worden als tooi bij de heilige tempeldans-pantomimes.
Zo is ook het leven van een man, die de volmaaktheid heeft bereikt: een helder licht voor de mensen op aarde, die aan hem een voorbeeld nemen en naar hem opzien.’

einde citaat I tjing

Wat een gelukzaligheid. Een fles Chardonnay uit Carcassonne, opgepiept stokbrood en zoute boter uit Raye, wat goed dat ik zo veel beweeg anders zou ik dichtgroeien.
En oorverdovende stilte, nou ja afgezien van een vliegtuig zo af en toe dat Rotterdam Airport binnenkomt of verlaat. Ik wil hier nooit meer weg.
Het is een beetje zoals Raye, maar dan anders. Hier is de stad binnen handbereik en heb ik mijn vrienden. In Raye is eindeloze stilte, uren staren in de vlammen.
Zweten in de tuin doe ik hier en daar, net zoals wandelen, koken en samen zijn.
Ik heb geluk, veel.

Het vuur brandt, hoog,
later, ik moet nu werken….

‘Wie vastbesloten is, hoeft alleen nog maar te handelen’. (Italiaans spreekwoord)

‘Als je vastbesloten bent, gaat het volharden je makkelijker af. Als je volhardt, zul je niet verzanden. Als het zand ver is, ontvang je voldoening. Als je vol van het doen bent, is het resultaat wonderbaarlijk. Als je wonderen baart, is het tijd om te genieten’. (einde citaat)

De wereld lacht.
Wij gaan grootste dingen doen.
De wereld verandert.
Er is ruimte.
Niets is voor niets.
Het is tijd om te genieten.

Het is tijd om weer de draad op te pakken. Na al die toestanden. Terug naar het gewone leven. Rust. Het  is niet zo belangrijk, maar ik zou het graag toe willen laten, een partner. Verder heb ik alles al.

Je hebt een persoonlijke assistent nodig, zegt ze. Meer nog denk ik, ik wil iemand die mij helpt mijn bedrijf verder uit te bouwen, een manager. Iemand die met me mee wil denken, mij aanvoelt en mijn dadendrang kan omzetten. Iemand die zakelijk is en gevoelig. Iemand die goed met mensen is, die duidelijk is, hard werkt, goed communiceert, luistert, iemand die zorgvuldig is en dienstbaar. Iemand die doortastend is en nadenkt. Ik wil mijn handen vrij om de creatieve stroom te laten vloeien. Ik heb iemand nodig die mij mijn ding laat doen en de touwtjes  in handen heeft zonder dat ik dat als bedreigend ervaar, Ik zoek iemand die mij aankan. Ik heb wel iemand in gedachten, maar durf ik dat te vragen?

Nou ja, Raye was natuurlijk gelukzaligheid.
We hebben gepraat, veel, gedeeld, veel, dank je wel.

Ik was op, 06.00 uur/06.30 uur.
Wandelde de zonsopgang tegemoet.
De kraaiende haan, het krieken van de dag, de eerste vogelgeluiden, de vroege boer, vanmorgen zo donker… de regen tikt, ik sorteer mijn bonnen,
het is tijd voor het derde kwartaal.

Ik heb geen haast, ik heb geduld, het komt wel. Of niet. Ik laat geen spelletjes meer met me spelen. Geef je grenzen aan zegt ze, oké.

Dus wat wil hij met me? Ik wil duidelijkheid. Is hij het waard de pijn?

Prachtige wandeling, in de zon, de wind, wolken die over ons hoofd wervelen. En een vrouw restaureert ergens onderweg het vervallen..godshuisje. Ik kom kijken straks, als het klaar is, in november  dan ben ik er weer.

Eten, zo goed, drinken, zo fijn, open haard, zo mooi.

Mijn lijf beroert zich. Het tikt van binnen. De vijf Tibetanen groeien gestaag in kracht, in soeplesse, in hara, in zijn. Energie van mijn hart, solar plexus, hara, diep tot in het 1e chakra. Levensenergie, vitaliteit. Ja  ik wil.

Hij probeert, zijn armen om me heen.
Mister bibber, nee dus.
Jij mag het proberen, maar het is te laat.
Het is oké, samen naar de sauna, we hebben allebei verdriet, dus waarom niet elkaar troosten?
Maar nee, ik voel dat niet meer voor jou.
Er is vriendschap, mogelijk voor de toekomst.
Gelijkwaardigheid.
Maar eerst gaan we bij de notaris de akte van verdeling opmaken.
Dan kan ik mijn bedrijfsruimte kopen. En ben jij medevennoot.
Blijf je toch nog mooi in mijn leven.

Het weent van binnen
zachtjes, stil,
het schreit van binnen,
wil je mij beminnen
om de pijn te verzachten
of doe ik dan een oneerbaar voorstel?

Haha, ik ben aan het oefenen om op hoge hakken te lopen.
Échte hoge, 10 centimeter!
Jezus wat doet dat zeer aan je poten.

Wil je zeker weten waarom,
ga ik echt niet vertellen.

Ze zijn mooi,
paars, zwart wit, zwart, lak,
net zo mooi als die jurk,
die wacht in de kast,
voor een speciale gelegenheid.

We zien wel.
Een deel van mij is erg geduldig.