Afscheidsspeech in de Mariakerk te Hoogvliet
Lieve mensen, lieve Thieu,
Vrijdag 10 september om 17.20 uur 2010 is Thieu Driessen overleden in de hospice in Spijkenisse.
Vandaag 16 september, nemen we samen afscheid van Thieu. Zo’n acht jaar geleden ben ik Thieu tegen gekomen bij de yogales in Rotterdam. Langzaam zijn we elkaar nader gekomen.
Ik hoef niet te zeggen dat Thieu van mensen hield, kijk maar om je heen, zoveel lieve mensen. Thieu was aan het leren om lief te hebben, zijn hart te openen. Echt liefhebben echter begint bij jezelf, denk ik. Jezelf omarmen en accepteren zoals je bent, daar had hij nog wat moeite mee. Hij was zichzelf nog vaak aan het straffen voor van alles en nog wat. Een partner heeft zich daarom misschien niet aangediend in zijn leven. Ik weet het niet.
Thieu was bezig met opruimen. Letterlijk in zijn huis, hij vertelde mij dat hij wilde opruimen, weggooien, ordenen, maar ook figuurlijk in zijn hoofd, in zijn hart. Hij was zijn rommel aan het opruimen. Thieu was aan het leren ruimte te maken, los te laten. Hij was aan het verteren. Laat hij dan net maagkanker krijgen.
De afgelopen 7 weken heeft hij me vaak gevraagd: ‘Waarom? Waarom ik? Waarom nu? Wat heb ik verkeerd gedaan? Hoe had ik het anders moeten doen? Beter misschien? Daar is geen antwoord op denk ik. Dat is ook niet zo belangrijk.
We hebben het vaak over doodgaan gehad. Hoe is het om te sterven? Ga je ergens naartoe? Ben je bang? Wanneer zijn we klaar om te sterven? Misschien als je precies doet wat je wilt, wat je hart je ingeeft. Als je kunt zijn in het hier en nu en belangeloos kunt geven en onvoorwaardelijk kunt liefhebben. Misschien als je voldoening, vervulling vindt in je leven elke dag, vandaag, nu, hier. Misschien ben je dan klaar, klaar om te leven, klaar om te werken, klaar om lief te hebben, klaar om te sterven. Laten we zacht zijn voor onszelf.
Ik vroeg Thieu om te kijken naar de mooie momenten in zijn leven om her te beleven, opdat het sterven zachter zou gaan, met een glimlach, maar hij wilde niet meer, hij lag te wachten op de dood. Hij kon geen kant meer op. Ik kon hem enkel ondersteunen door bij hem te zitten, te zijn, te delen en de pijn proberen wat te verzachten. Eenmaal in de hospice, zag ik berusting, kwetsbaarheid, overgave. ‘Ik geef mezelf nog een maand’, zei hij, het is een week geworden…
‘Ubuntu’ is een Zuid-Afrikaanse uitdrukking. Die betekent: ‘Ik ben omdat we zijn’. Je kunt zijn omdat je anderen om je heen hebt en dus deel uitmaakt van een groter geheel. Het staat voor gastvrijheid en delen zonder dat daar iets tegenover hoeft te staan. Dat siert Thieu. Hij heeft het goed gedaan.
Misschien kun je de persoon naast je een hand geven en elkaar aankijken en tegen elkaar zeggen: ‘Jij bent bijzonder voor mij’. Wie ga jij vandaag helpen of laten weten hoe belangrijk hij of zij voor jou is?
Ik ben dankbaar dat ik Thieu heb mogen ontmoeten in mijn leven. Hij heeft mij veel gegeven. Hij heeft mij de kans gegeven om te kijken naar mijn weerstand ten opzichte van de dood. Ik ben door hem gegroeid. Thieu is een bijzonder mens en ik draag hem in mijn hart. Dank je wel.
Anneke