Het is zo prachtig hier. Het is stil, ondanks de ruis van de snelweg en de stad op de achtergrond. Er zijn vogels en planten, er is zuurstof en ruimte. En ik huil, bakken vol, geen verlangen, geen angst. Ik ben. Los. Zijn. De grip in mijn buik loslaten. Alles toestaan in al zijn gedaanten. Rusten. Ik ben niets. Ik ben alles. Ik ben. Zijn. 3 februari 2013